Księga Wyjścia – Rozdział 7

I PAN powiedział do Mojżesza: Oto ustanowiłem cię bogiem dla faraona, a twój brat Aaron będzie twoim prorokiem. Ty powiesz wszystko, co ci rozkażę. A twój brat Aaron będzie mówił do faraona, aby wypuścił synów Izraela ze swojej ziemi. A ja zatwardzę serce faraona i pomnożę moje znaki i cuda w ziemi Egiptu. Faraon was nie posłucha, lecz ja położę moją rękę na Egipcie i wyprowadzę moje zastępy, mój lud, synów Izraela, z ziemi Egiptu przez wielkie sądy. A Egipcjanie poznają, że ja jestem PAN, gdy wyciągnę rękę na Egipt i wyprowadzę synów Izraela spośród nich. Mojżesz i Aaron uczynili więc, jak im PAN przykazał; tak właśnie uczynili. Mojżesz miał osiemdziesiąt lat, a Aaron osiemdziesiąt trzy lata, gdy mówili do faraona. Wy 7,1-7

W tych wersetach widzimy jakby podsumowanie całego przygotowania Mojżesza i Aarona do wykonania pracy dla Pana. Pierwszą rzeczą jaką Bóg przypomina Mojżeszowi jest jego autorytet. Musimy pamiętać, że jako kościół reprezentujemy samego Boga. Bóg również kolejny raz przypomina Mojżeszowi swoje imię. Kolejną rzeczą jest słowo zapewnienia, słowo przymierza.  Bóg swoje imię i swoje  słowo potwierdza swoją  silną ręką, którą dokonuje znaków, cudów i wielkich sądów. Bóg nie wypowiada swoich słów na próżno. To właśnie za sprawą znaków, cudów i wielkich sądów czynionych silną ręka Boga Izrael został wyprowadzony z Egiptu, faraon został osądzony i wszyscy łącznie z ludem Bożym poznali, że Bóg jest Jahwe.

Mojżesz w wieku 40 lat zrozumiał swoje powołanie. Jednak pierwsza próba podjęcia się wyprowadzenia Izraela z Egiptu opierała się wyłącznie na jego naturalnej sile i jego zdolnościach co skończyło się morderstwem Egipcjanina i ucieczka do ziemi Midian. Przez kolejne 40 lat Mojżesz uczył się pokory na pustyni pasąc stado swego teścia. Następnie Bóg przeszkolił Mojżesza odnoście: imienia Boga, autorytetu, przymierza i silnej ręki Boga. Bóg uczył Mojżesza również przez doświadczenie. Mojżesz doświadczył niewiary ludu Bożego, upartości faraona i tego, że nie może polegać na własnych pomysłach i koncepcjach. Tak przeszkolony Mojżesz był w pełni gotowy do pełnienia woli Bożej.

W tym miejscu zakończymy omawiać powołanie Mojżesza i zajmiemy się szczegółowo naturą świata. Bóg chce żeby ludzie widzieli świat takim jaki jest naprawdę. Musimy pamiętać, że szatan jako władca świata jest ojcem kłamstwa i chce aby nasze życie w świecie było prowadzone w kłamstwie. Natomiast Bóg pragnie uwolnić ludzi od wszelkiego kłamstwa, spod władzy szatana, i ze światowego życia. Kiedy synowie Izraela znajdowali się w Egipcie byli pod władzą faraona, wykonywali egipską pracę i żyli egipskim życiem. Dziś los człowieka jest dokładnie taki sam, żyjemy w świecie, którego władca jest szatan, pracujemy dla niego i prowadzimy światowe życie. Przez to nie mamy czasu dla Boga lub wcale o nim nie myślimy. W następnych rozdziałach rozważymy znaki i plagi jakie Bóg zesłał na Egipt.

Znaki i plagi jakie Bóg zesłał na Egipt miały potrójna funkcję. Po pierwsze były ostrzeżeniem dla Egipcjan, po drugie były karą a po trzecie objawiały prawdziwą naturę życia w świecie. I tym ostatnim aspektem szczegółowo zajmiemy się w dalszej części tego opracowania.

Prawdziwa natura świata

Wtedy PAN powiedział do Mojżesza i Aarona: Gdy faraon powie wam: Uczyńcie jakiś cud, wtedy powiesz do Aarona: Weź swą laskę i rzuć ją przed faraonem, a zamieni się w węża. Mojżesz i Aaron przyszli do faraona i uczynili tak, jak PAN rozkazał. Aaron rzucił swoją laskę przed faraonem i jego sługami, a ona zamieniła się w węża. Wtedy faraon wezwał mędrców i czarowników. I ci egipscy czarownicy uczynili to samo swoimi czarami. Każdy z nich rzucił swoją laskę, a zamieniły się w węże. Lecz laska Aarona pożarła ich laski. Serce faraona stało się jednak zatwardziałe i nie posłuchał ich, jak PAN zapowiedział. Wy 7,8-13

Pierwszą rzeczą od jakiej musimy zacząć jest zdefiniowanie czym jest świat. Jak już wspomnieliśmy w czwartym rozdziale tego opracowania główne potrzeby życiowe człowieka możemy podzielić na trzy kategorie:

- Zaopatrzenie, które wiąże się z jedzeniem, ubraniem, mieszkaniem itd.

-Ochrona, która wiąże się z zapewnieniem bezpieczeństwa.

-Przyjemność,  która wiąże się z zapewnieniem rozrywki.

Po stworzeniu człowieka Bóg zaplanował i zatroszczył się o te wszystkie potrzeby człowieka. Umieścił człowieka w ogrodzie Eden. Ogród Eden był mieszkaniem człowieka a owoce zapewniały pożywienie. Człowiek znajdował się pod opieką Boga, sam Bóg był jego ochroną. Drzewa rodziły owoce nie tylko do jedzenia ale także były przyjemne dla oka co wiąże się z radością. Ponadto sam Bóg był radością człowieka.

 I wywiódł PAN Bóg z ziemi wszelkie drzewa miłe dla oka i których owoce były dobre do jedzenia oraz drzewo życia pośrodku ogrodu… Rdz 2,9

W momencie kiedy człowiek upadł, utracił obecność Boga. Dlaczego tak się stało? Adam i Ewa zjedli z drzewa poznania dobra i zła – z drzewa wiedzy. Zasadą tego drzewa jest bycie niezależnym od Boga. Kiedy jesteśmy niezależni i działamy w oparciu o własne siły nie potrzebujemy Boga jako naszego zaopatrzenia, ochrony i przyjemności. Jednak, kiedy tracimy Boga i jego zaopatrzenie doświadczamy strachu, ponieważ Bóg jest miłością(1J 4,8) a w miłości nie ma lęku(1J 4,18), tracąc Boga doświadczamy lęku. Ludzie na świecie żyją w ciągłym strachu. Boją się biedy, niebezpieczeństwa , śmierci  i znudzenia życiem. Dlatego człowiek zaczął zaspokajać te trzy podstawowe potrzeby na własna rękę.  Ludzie zaczęli żyć bezbożnym życiem czyli niezależnym życiem bez Boga. Szatan oczywiście od razu wykorzystał tą sytuację. I zorganizował  ludzkie poczynania w system, który nazywamy światem.   Szatan stworzył świat jako usystematyzowanie poczynań ludzi aby zastąpić Boga w zaspokajaniu potrzeb człowieka. Jednym z  przykładów  jest religia. Szatan zastąpił Boga religią i utworzył system religijny na świecie.

Wiemy, że jesteśmy z Boga, a cały świat tkwi w niegodziwości. 1J 5,19

Myślę, że potrzebujemy  właściwego i szczegółowego objawienia czym jest świat. Ponieważ bycie w świecie i życie światowym życiem jest bardzo poważną sprawa. Bycie w świecie uniemożliwia nam pełnienie woli Bożej. Ponadto każdy kto postanawia być przyjacielem świata, staje się wrogiem Boga.

Cudzołożnicy i cudzołożnice, czy nie wiecie, że przyjaźń ze światem jest nieprzyjaźnią z Bogiem? Jeśli więc ktoś chce być przyjacielem świata, staje się nieprzyjacielem Boga. Jk 4,4

Nie miłujcie świata ani tego, co jest na świecie. Jeśli ktoś miłuje świat, nie ma w nim miłości Ojca. Wszystko bowiem, co jest na świecie – pożądliwość ciała, pożądliwość oczu i pycha życia – nie pochodzi od Ojca, ale od świata. A świat przemija wraz ze swoją pożądliwością, ale kto wypełnia wolę Boga, trwa na wieki. 1J 2,15-17

A nie dostosowujcie się do tego świata, ale przemieńcie się przez odnowienie waszego umysłu, abyście mogli rozeznać, co jest dobrą, przyjemną i doskonałą wolą Boga. Rz 12,2

Podsumowując świat w naszym codziennym życiu składa się ze wszystkich czynności, rzeczy i ludzi, które zastępują Boga w nas i przeszkadzają lub uniemożliwiają nam pełnienie woli Bożej.

Wracając do 7 rozdziału księgi wyjścia Aaron rzucił laskę przed faraona a ta zamieniła się w węża. Jak już wspomnieliśmy w czwartym rozdziale laska jest symbolem władzy a wąż symbolem szatana. Znak, którego dokonał Aaron miał na celu ujawnienie władcy tego świata. Z tego znaku dowiadujemy się, że władcą świata jest szatan wąż starodawny.

W których niegdyś postępowaliście według zwyczaju tego świata i według władcy, który rządzi w powietrzu, ducha, który teraz działa w synach nieposłuszeństwa. Ef 2,2

A jeśli nasza ewangelia jest zakryta, to jest zakryta dla tych, którzy giną; W których bóg tego świata zaślepił umysły, w niewierzących, 2Kor 4,3-4a

Każdy niezbawiony człowiek, żyje i pracuje jako niewolnik w królestwie szatana , którym jest świat  i buduje jego królestwo. Żyje w buncie przeciwko Bogu.

Łagodnie nauczający tych, którzy się sprzeciwiają; może kiedyś Bóg da im pokutę, aby uznali prawdę; Oprzytomnieli i wyrwali się z sideł diabła, przez którego zostali schwytani do pełnienia jego woli.  2 Tm 2,25-26

Kto popełnia grzech, jest z diabła, gdyż diabeł od początku grzeszy. 1J 3,8

Na szczęście żyjemy pod nowym przymierzem gdzie laska Aarona pożarła laski mędrców i magów Egipskich. Gdzie szatan został osądzony i pokonany przez najwyższego Arcykapłana Jezusa Chrystusa.

Podobnie i Chrystus nie sam siebie okrył chwałą, aby stać się najwyższym kapłanem, ale ten, który powiedział do niego: Ty jesteś moim Synem, ja ciebie dziś zrodziłem. Tak jak i w innym miejscu mówi: Ty jesteś kapłanem na wieki według porządku Melchizedeka. Hbr 5,5-6

Po to objawił się Syn Boży, aby zniszczyć dzieła diabła. 1J 3,8b

Teraz odbywa się sąd tego świata, teraz władca tego świata będzie wyrzucony precz. A ja, jeśli będę wywyższony nad ziemię, pociągnę wszystkich do siebie. J 12,31-32

Ponieważ zaś dzieci są uczestnikami ciała i krwi, i on także stał się ich uczestnikiem, aby przez śmierć zniszczyć tego, który miał władzę nad śmiercią, to jest diabła; I aby wyzwolić tych, którzy z powodu lęku przed śmiercią przez całe życie podlegali niewoli. Hbr 2,14-15

Pozostaje jeszcze kwestia rozważenia tego, że mędrcy i magowie Egipscy również potrafili zamienić laski w węże. Potrafili ujawnić, prawdziwą naturę świata i szatana. Myślę, że mędrcy i magowie reprezentują nie tylko zwierzchności demoniczne ale również dzisiejszą filozofię i religię, które odwołują się do moralności i poniekąd ujawniają prawdziwa naturę świata i szatana. Jednak filozofia i religia nie ma żadnej mocy do rozprawienia się ze światem i szatanem. Możemy opierać się o laskę filozofii i religii ale to na nic się nie zda, co najwyżej możemy być bardziej moralni. Jedyną laską na której możemy i powinniśmy się oprzeć jest Ewangelia Jezusa Chrystusa, która jest mocą Bożą, ku zbawieniu.

Nie wstydzę się bowiem ewangelii Chrystusa, ponieważ jest ona mocą Boga ku zbawieniu dla każdego, kto uwierzy, najpierw Żyda, potem i Greka. Rz 1,16

Potem PAN powiedział do Mojżesza: Serce faraona jest zatwardziałe, wzbrania się wypuścić lud. Idź do faraona rankiem, kiedy wyjdzie nad wodę. Staniesz naprzeciwko niego nad brzegiem rzeki i weźmiesz do ręki laskę, która się zamieniła w węża; I powiesz mu: PAN, Bóg Hebrajczyków, posłał mnie do ciebie, mówiąc: Wypuść mój lud, aby mi służył na pustyni, a oto dotąd nie posłuchałeś. Wy 7,14-16

Ponieważ upadły człowiek posiada w sobie grzech, który możemy nazwać upadłą naturą szatana, faraon nie tylko reprezentuje szatana ale każdego człowieka. Jesteśmy uparci z natury. Zastanów się ile razy słyszałeś ewangelię zanim uwierzyłeś?

 W tym miejscu chciałbym trochę więcej napisać o sercu. Serce człowieka według biblii składa się z:

- sumienia (Ps 13,2a;Jr 31,33; Rz 2,15)

- umysłu (Rdz 17,17; Ps 4,4; Ps 19,15)

- emocji ( Rdz 45,26; Kpł 19,17, Ptw 6,5)

- woli ( Wy 4,21; Joz 11,20; Rz 10,9)

Celem głoszenia ewangelii jest przekonanie serca człowieka do wiary w Jezusa. Serce niezbawionych ludzi jest zatwardziałe, złe, cielesne i światowe. Takie serce nie może przyjąć ewangelii i uwierzyć w Jezusa.

A jeśli nasza ewangelia jest zakryta, to jest zakryta dla tych, którzy giną; W których bóg tego świata zaślepił umysły, w niewierzących, aby nie świeciła im światłość chwalebnej ewangelii Chrystusa, który jest obrazem Boga. 2 Kor 4,4

Lecz ich umysły zostały zaślepione; aż do dziś bowiem przy czytaniu Starego Testamentu ta sama zasłona pozostaje nieodsłonięta, gdyż jest usuwana w Chrystusie. I aż do dziś, gdy Mojżesz jest czytany, zasłona leży na ich sercu. Gdy jednak nawrócą się do Pana, zasłona zostanie zdjęta. 2 Kor 3,14-16

Dlatego pierwszą, rzeczą jaką Bóg robi jest dotknięcie naszego umysłu. Poprzez głoszenie ewangelii dostarczamy wiedzy o grzechu, miłości Boga i zbawieniu. Wiedza o grzechu porusza nasze sumienie a wiedza o miłości nasze emocje. Kiedy nasz umysł jest oświecony, sumienie i emocje poruszone możemy podjąć decyzję o wierze w Jezusa. To nasza wola decyduje o tym czy wierzymy czy nie.

Ale cóż mówi: Blisko ciebie jest słowo, na twoich ustach i w twoim sercu. To jest słowo wiary, które głosimy: Jeśli ustami wyznasz Pana Jezusa i uwierzysz w swoim sercu, że Bóg wskrzesił go z martwych, będziesz zbawiony. Sercem bowiem wierzy się ku sprawiedliwości, a ustami wyznaje się ku zbawieniu.

Rzy 10,8-10

Kiedy wierzymy w Jezusa i rodzimy się na nowo Bóg daje nam nowe, miękkie serce (Ez 36,26-27). Jednak z czasem możemy to serce ponownie zatwardzić. Twardość serca związana jest ze sprawą woli. Mieć miękkie serce to być uległym i wybierać wolę Boga. Serce faraona było zatwardziałe dlatego podjął decyzję o nie wypuszczeniu ludu Bożego.  Dlatego Bóg musiał zmiękczyć serce faraona. Jak Bóg zmiękcza nasze serca? Bóg używa najpierw swojej miłości aby nas poruszyć i zmiękczyć nasze serce, jeśli jednak to nie przynosi efektów Bóg używa dyscypliny.

Gdyby Bóg chciał tylko osądzić i ukarać Egipcjan poprzez plagi myślę, że zrobiłby to poprzez jedną potężną plagę. Dlaczego jednak było aż 10 plag rozciągniętych w czasie? Ponieważ Bóg poprzez dyscyplinowanie chciał przywieść Egipcjan do pokuty. Wynikało to z jego miłości. Chciał zmiękczyć serca Egipcjan i faraona. Ponadto plagi miały za zadanie objawić prawdziwą naturę świata ludowi Bożemu. Tak jak Izraelici potrzebowali wyjścia z Egiptu aby służyć Bogu na pustyni, tak my chrześcijanie potrzebujemy wyjść ze świata aby stać się kapłanami Boga.

 Dlatego tak mówi PAN: Po tym poznasz, że ja jestem PAN. Oto uderzę laską, która jest w mojej ręce, w wody, które są w rzece, a one zamienią się w krew. Ryby, które są w rzece, pozdychają i rzeka będzie cuchnąć. Egipcjanie się zmęczą poszukiwaniem wody z rzeki do picia. PAN mówił dalej do Mojżesza: Powiedz Aaronowi: Weź swoją laskę i wyciągnij rękę nad wody Egiptu, nad ich rzeki, nad ich strugi, nad ich jeziora i nad wszelkie zbiorowiska wód, a one zamienią się w krew. Krew będzie na całej ziemi Egiptu, tak w naczyniach drewnianych, jak i w kamiennych. Mojżesz i Aaron uczynili tak, jak PAN rozkazał. Aaron podniósł laskę i uderzył wody rzeki na oczach faraona i jego sług. I wszystkie wody rzeki zamieniły się w krew. Ryby, które były w rzece, pozdychały i rzeka zaczęła cuchnąć, tak że Egipcjanie nie mogli pić z niej wody. A krew była w całej ziemi Egiptu. Lecz egipscy czarownicy uczynili to samo swoimi czarami. Pozostało więc zatwardziałe serce faraona i nie posłuchał ich, jak PAN zapowiedział. Faraon odwrócił się i poszedł do swego domu, i tego również nie wziął sobie do serca. I wszyscy Egipcjanie kopali wokół rzeki w poszukiwaniu wody do picia, bo nie mogli pić wody z rzeki. I upłynęło siedem dni od chwili, gdy PAN uderzył rzekę. Wy 7,17-25

Pierwsza plaga ujawnia nam że życie na świecie wiąże się ze śmiercią. Woda tutaj jest symbolem życia. Cała woda Egiptu zamieniła się w krew. Oznacza to, że całe światowe życie jest tak naprawdę śmiercią i zmierza do śmierci. Dlaczego tak jest? Ponieważ wszystko co jest złe lub dobre, ale jest niezależne od Boga jest śmiercią. W tym miejscu musimy sobie odpowiedzieć czym właściwie jest życie? Najprościej rzecz ujmując Bóg jest życiem. Tam gdzie jest Bóg jest życie, tam gdzie nie ma Boga nie ma życia. Musimy zrozumieć, że świat zmierza do śmierci ponieważ w świecie nie ma Boga. To samo tyczy się człowieka. Dopóki człowiek nie narodzi się na nowo z Boga i nie będzie miał Boga w sobie podlega śmierci.  W biblii możemy odnaleźć  dwie linie: linię życia i linię śmierci. Linia życia zaczyna się od drzewa życia w ogrodzie Eden i kończy się w Nowej Jeruzalem. Linia śmierci zaczyna się od drzewa poznania dobra i zła i kończy się jeziorem ognia czyli drugą śmiercią.

Drzewo życia jest symbolem Boga jako źródło życia. W Ewangelii Jana Jezus powiedział o sobie że jest winoroślą(15,5) i że jest życiem(14,6).  W tej samej Ewangelii możemy przeczytać:

W nim(Jezusie) było życie, a życie było światłością ludzi.(1,4)

Ja przyszedłem(Jezus), aby miały życie i aby miały je w obfitości.(10,10b)

I powiedział do niej Jezus: Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem. Kto we mnie wierzy, choćby i umarł, będzie żył.(11,25)

Z tych wersetów możemy wywnioskować, że Jezus jest życiem, w nim jest życie i że jest dawcą życia. Z listów możemy dowiedzieć się, że życie to Chrystus, który żyje w nas i jest naszym życiem wiecznym.

Z Chrystusem jestem ukrzyżowany: żyję, ale już nie ja, lecz żyje we mnie Chrystus Ga 2,20a

Dla mnie bowiem życie to Chrystus Flp 1,21a

Bo życie zostało objawione, a my je widzieliśmy i świadczymy o nim, i zwiastujemy wam to życie wieczne, które było u Ojca, a nam zostało objawione. 1J 1,2

W Objawieniu widzimy Nową Jeruzalem z rzeką życia, w której rośnie drzewo życia. Naszym ostatecznym celem i przeznaczeniem jest wspólnota z Bogiem jako Nowa Jeruzalem i radowanie się Bogiem jako rzeką życia i drzewem życia.

I pokazał mi czystą rzekę wody życia, przejrzystą jak kryształ, wypływającą z tronu Boga i Baranka. A pośrodku rynku miasta, po obu stronach rzeki, było drzewo życia przynoszące owoc dwunastu rodzajów, wydające swój owoc co miesiąc. A liście drzewa służą do uzdrawiania narodów. Obj 22,1-2

W obrazie tym widzimy tron Boga i Baranka z którego wypływa rzeka życia a w rzece rośnie drzewo życia. Jest to dla mnie niesamowity obraz Boga jako trójcy. Ojciec siedzi na tronie jako źródło życia. Z tronu wypływa rzeka jako Duch, nośnik tego życia. A w rzece rośnie Chrystus jako objawienie życia Ojca. Ta trójca wzajemnie się w sobie zawiera. Dlatego życie to po prostu Bóg Ojciec, Syn i Duch.

Podsumowując Bóg jest dla nas wszystkim. Jest naszym życiem które zapewnia nam zaopatrzenie, ochronę i radość. Jednak to od nas zależy czy idziemy drogą życia czy drogą śmierci. Wybieranie drogi życia to wybieranie drzewa życia, którego zasadą jest zależność od Boga, poleganie na Bogu, społeczność z Bogiem.

Wracając do rozważań na temat życia na świecie, które jest śmiercią i prowadzi do śmierci, przeanalizujmy linię śmierci na której znajduje się świat. Linia ta zaczyna się od drzewa poznania dobra i zła. Drzewo to jest przeciwieństwem drzewa życia. Zauważ, że nie ma w nim życia, a co za tym idzie nie ma w nim Boga. Dlatego drzewo to oznacza wszystko co jest poza Bogiem a zasada tego drzewa jest niezależność. Tam gdzie nie ma życia jest śmierć. Wszystko co robimy niezależnie od naszego Pana, zgodnie z naszą wiedzą, bez znaczenia czy jest to dobre czy złe prowadzi do śmierci. Bycie niezależnym od Pana odcina nas od przepływu Bożego życia.   

Pierwszym człowiekiem, który działał niezależnie i zrezygnował ze społeczności z Bogiem był Kain.

Wtedy odszedł Kain sprzed oblicza PANA i zamieszkał w ziemi Nod, na wschód od Edenu. Rdz 4,16

To doprowadziło do tego, że zbudował miasto, które nazwał imieniem swojego syna.

Zbudował też miasto i nazwał je imieniem swego syna – Henoch. Rdz 4,17b

Widzimy tutaj budowanie pod imieniem człowieka, dla człowieka, niezależnie od Boga. Kolejnym miastem zbudowanym przez ludzi był Babel. Tutaj również widzimy, że ludzie nie kontaktowali się z Bogiem, tylko wymyślili sobie własną koncepcję, naradzili się między sobą i zbudowali miasto dla własnej chwały, pod własnym imieniem. Zapomnieli o imieniu Boga.

I mówili jeden do drugiego: Chodźcie, zróbmy cegły i wypalmy je w ogniu; i mieli cegłę zamiast kamienia, a smołę zamiast zaprawy. Potem powiedzieli: Chodźcie, zbudujmy sobie miasto i wieżę, której szczyt sięgałby do nieba, i uczyńmy sobie imię, abyśmy się nie rozproszyli po powierzchni całej ziemi. Rdz 11,3-4

W Babel po potopie rozpoczął się drugi świat, który wraz z upływem czasu stopniowo się rozwijał i rozgałęził się na trzy główne linie, które reprezentują trzy miasta Babilon, Sodoma i Egipt.

Babilon reprezentuje bałwochwalczy aspekt świata. Egipt reprezentuje światowe zaopatrzenie i  światowe przyjemności.  Sodoma natomiast reprezentuje grzeszny aspekt świata. Te trzy miasta ciągle się rozwijają aż przy końcu czasów staną się wielkim miastem Babilon opisanym w 18 rozdziale księgi Objawienia.

I zawołał potężnie donośnym głosem: Upadł, upadł wielki Babilon, metropolia. Stała się mieszkaniem demonów, schronieniem wszelkiego ducha nieczystego i schronieniem wszelkiego ptactwa nieczystego i znienawidzonego. Gdyż wszystkie narody piły wino zapalczywości jej nierządu, a królowie ziemi uprawiali z nią nierząd i kupcy ziemi wzbogacili się na jej wielkim przepychu. I usłyszałem inny głos z nieba, który mówił: Wyjdźcie z niej, mój ludu, abyście nie byli uczestnikami jej grzechów i aby was nie dotknęły jej plagi. Jej grzechy bowiem dosięgły aż do nieba i wspomniał Bóg na jej nieprawości. Obj 18,2-5

Zwróć proszę uwagę jakie jest wezwanie dla nas w tych wersetach. : Wyjdźcie z niej, mój ludu, abyście nie byli uczestnikami jej grzechów i aby was nie dotknęły jej plagi.

(Tak na marginesie, osobiście uważam że pozostanie w świecie i miłość do świata równa się z pozostaniem na wielkim ucisku. Jednym z funkcji wielkiego ucisku będzie obnażenie prawdziwej natury świata, osądzenie świata i zniszczenie świata, tak samo jak miało to miejsce w Egipcie. Dlatego uważam, że nie wszyscy wierzący będą pochwyceni przed wielkim uciskiem. To że jestem usprawiedliwiony i mam nowe wieczne życie nie znaczy, że nie mogę przebywać i kochać świata. Jeśli nie rozprawię się ze światem przed wielkim uciskiem, będę musiał to zrobić poprzez ucisk.)   

Jak już wcześniej wspomnieliśmy podczas omawiania rozdziału czwartego i na początku tego rozdziału, ludzie zaczęli zaspokajać swoje podstawowe potrzeby na własną rękę niezależnie od Boga. To był początek światowego życia.

Ada urodziła Jabala, który był ojcem mieszkających w namiotach i pasterzy. Jego brat miał na imię Jubal, a był on ojcem wszystkich grających na harfie i na flecie. Silla urodziła Tubalkaina, który był rzemieślnikiem wszelkiej roboty od miedzi i żelaza. Rdz 4,20-22

W Objawieniu widzimy koniec tego światowego życia.

A jeden potężny anioł podniósł kamień, wielki jak kamień młyński, i wrzucił go do morza, mówiąc: Tak gwałtownie będzie zrzucony Babilon, wielkie miasto, i już go nie znajdą. I głosu harfiarzy, śpiewaków, flecistów i trębaczy nie będzie już słychać w tobie, i żaden rzemieślnik jakiegokolwiek rzemiosła już się nie znajdzie w tobie, i odgłosu kamienia młyńskiego już się w tobie nie usłyszy. I światło lampy nie zabłyśnie już w tobie, i głosu oblubieńca i oblubienicy nie będzie już słychać w tobie, bo twoi kupcy byli możnowładcami ziemi, bo twoimi czarami zostały zwiedzione wszystkie narody. W nim też znaleziono krew proroków i świętych, i wszystkich zabitych na ziemi. Obj 18,21-24

Przy omawianiu linii życia na końcu widzieliśmy Boga Ojca, Syna i Ducha w Nowej Jerozolimie wraz ze swoim ludem, Końcem linii śmierci jest szatan, bestia i antychryst wraz ze swoimi wyznawcami w jeziorze ognia.

I schwytana została bestia, a z nią fałszywy prorok, który czynił przed nią cuda, jakimi zwiódł tych, którzy przyjęli znamię bestii i oddawali pokłon jej wizerunkowi. Oboje zostali żywcem wrzuceni do jeziora ognia, płonącego siarką. Obj 19,20

A diabeł, który ich zwodził, został wrzucony do jeziora ognia i siarki, gdzie jest bestia i fałszywy prorok. I będą męczeni we dnie i w nocy na wieki wieków. Obj 20,10

A śmierć i piekło zostały wrzucone do jeziora ognia. To jest druga śmierć. I jeśli się ktoś nie znalazł zapisany w księdze życia, został wrzucony do jeziora ognia. Obj 20,14-15

Rozdział ten bym chciał zakończyć słowami z księgi Powtórzonego Prawa:

Oto dziś położyłem przed tobą życie i dobro oraz śmierć i zło; Gdyż dziś ci nakazuję, abyś miłował PANA, swego Boga, i chodził jego drogami, i przestrzegał jego przykazań, ustaw i praw, abyś żył i rozmnożył się, i PAN, twój Bóg, będzie ci błogosławił w ziemi, do której idziesz, aby ją posiąść. Jeśli zaś twoje serce odwróci się i nie posłuchasz, ale dasz się odwieść, będziesz oddawał pokłon innym bogom i im służył; Oznajmiam wam dziś, że na pewno zginiecie i nie przedłużycie swych dni na ziemi, do której się przeprawiasz przez Jordan, aby tam wejść i posiąść ją. Biorę dziś na świadków przeciwko wam niebo i ziemię, że położyłem przed tobą życie i śmierć, błogosławieństwo i przekleństwo. Wybierz więc życie, abyś żył, ty i twoje potomstwo; I miłował PANA, swego Boga, słuchał jego głosu i do niego lgnął. On bowiem jest twoim życiem i przedłużeniem twoich dni, abyś mieszkał w ziemi, którą PAN poprzysiągł dać twoim ojcom: Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi. Pwt 30,15-20