Księga Wyjścia – Rozdział 12 cz. II

Ten dzień będzie dla was pamiątką i będziecie go obchodzić jako święto dla PANA po wszystkie pokolenia. Będziecie go obchodzić jako ustawę wieczną. Wy 12,14

Bóg w Biblii ustanowił siedem świąt corocznych dla Izraela, które w kolejności zostały opisane w 23 rozdziale księgi kapłańskiej. Te siedem świąt podzielone jest na dwie grupy. Pierwszą grupę stanowią święta wiosenne i należą do niej: Święto Paschy, Przaśników, Pierwocin i Tygodni. Święta te wypełniły się już w historii świata. Święto Paschy omówiliśmy w pierwszej części tego rozdziału a święto Przaśników szczegółowo omówimy w kolejnych wersetach. Drugą grupę świąt stanowią święta jesienne i należą do niej: Święto Trąb, Pojednania i Szałasów. Nadal czekamy na wypełnienie tych świąt.

 Święto jest to czas radości, społeczności, picia i jedzenia. Każdy z nas lubi świętować. Możemy powiedzieć, że świętowanie to cieszenie się z danego wydarzenia lub osoby we wspólnej społeczności. Myślę, że Boże święta służą właśnie wspólnemu radowaniu się kościoła i Boga. Święto Paschy jest pierwszym świętem w kolejności i rozpoczyna radowanie się z Chrystusa jako naszym odkupieniem. Świętujemy nasze usprawiedliwienie i radujemy się Chrystusem jako naszym Barankiem. Możemy spokojnie odpoczywać od sprawowania własnej sprawiedliwości ponieważ mamy sprawiedliwość Chrystusa. Kolejnym świętem jest, Święto Przaśników, w którym najważniejszy jest Chrystus jako przaśny chleb, który zaopatruje nas w życie. W życie, które jest bez grzechu. Święto Przaśników jest kontynuacja Święta Paschy. Podczas Paschy poprzez Baranka dokonało się nasze zbawienie, którym następnie możemy żyć dzięki zaopatrzeniu w Chleb, którym jest Chrystus. Trzecim świętem jest Święto Pierwocin, które wypełniło się podczas zmartwychwstania Chrystusa (Mt 27,52-53), które jest gwarantem naszego zbawienia. Ostatnim świętem pierwszej grupy jest Święto Tygodni, które wypełniło się podczas zesłania Ducha Świętego w dniu pięćdziesiątnicy (Dz 2,1-4). Nie będziemy tutaj szczegółowo omawiać tych dwóch świąt, jednak zaznaczę tylko, że  Chrystus jest pierwszym, który zmartwychwstał(pierwociny z których można zrobić mąkę na chleb)a kościół jest dwoma bochenkami  chleba - pomnożeniem Chrystusa.  

Pierwsze cztery święta związane są z pierwszym przyjściem Chrystusa na Ziemię. Natomiast ostatnie trzy święta związane są z drugim przyjściem Chrystusa, na które jeszcze czekamy. Myślę, że Święto Trąb związane jest z pochwyceniem kościoła (1 Kor 15,52); Święto Pojednania z fizycznym przyjściem na Ziemię (Zach 12,10) i Święto Namiotów jako radosny okres Tysiącletniego Królestwa Mesjasza.

Siedem biblijnych świąt z jednej strony pokazuje nam historię Mesjasza w jego pierwszym i drugim przyjściu a z drugiej strony możemy w nich odnaleźć naszą chrześcijańską drogę zbawienia. Od usprawiedliwienia i nowo narodzenia  do wejścia w Tysiącletnie Królestwo. 

Jednak, moim zdaniem najważniejszym aspektem świąt Biblijnych jest  społeczność, picie i jedzenie. Radość z Chrystusa, który stał się naszym pokarmem, w społeczności z Bogiem i braćmi w Chrystusie.

Czy dzisiejsza Wieczerza Pańska nie powinna być właśnie takim radosnym Świętem Paschy na pamiątkę naszego Baranka Jezusa, który dokonał odkupienia i  stał się Chlebem Życia – duchem ożywiającym  dostępnym dla nas przez wiarę? Czy całe nasze życie nie powinno być świętem, porzuceniem wszelkich naszych wysiłków, radowaniem się z Chrystusa, odpoczywaniem w Chrystusie,  jedzeniem i piciem Chrystusa? 

Przez siedem dni będziecie jeść przaśny chleb. Już w pierwszym dniu usuniecie zakwas z waszych domów, bo ktokolwiek będzie jadł coś kwaszonego, od pierwszego dnia aż do siódmego, ta dusza zostanie wykluczona z Izraela. Wy 12,15

Święto Paschy odnosi się do naszego doświadczenia usprawiedliwienia i nowo narodzenia. Jest to początek drogi zbawienia, na którą wchodzimy dzięki krwi Baranka. Święto Przaśników jest niczym innym jak kontynuacja tego co zaczęło się w momencie naszego usprawiedliwienia i nowo narodzenia. Myślę, że święto przaśników obrazuje nasze doświadczenie uświęcenia, które trwa przez całe nasze życie – siedem dni. Nasze uświęcenie, od strony negatywnej polega na umieraniu dla siebie, świata  i grzechu oraz od strony pozytywnej na karmieniu się Jezusem czyli  przyjmowaniu jego życia. Obydwa te aspekty widzimy w powyższych wersetach. Jeść przaśny chleb to karmić się Chrystusem, przez relacje z Bogiem, wzywanie imienia Pana, modlitwę, czytanie biblii i społeczność z braćmi. Natomiast usuwanie zakwasu z domów, to właśnie umieranie dla grzechu, świata i własnego „ja”. Zdaję sobie sprawę, zakwas jest symbolem grzechu, i że w powyższych wersetach chodzi głównie o porzucenie grzesznych czynów w naszym życiu oraz o to że życie Chrystusa jest bez grzechu. Jednak w szerszym kontekście nasze uświęcenie dotyczy również umierania dla  świata i naszego naturalnego życia. Używając innych słów usuwanie zakwasu polega na stosowaniu krzyża w naszym życiu. Na rozprawianiu się z grzechem, światem, szatanem i nami samymi. Myślę, że właśnie w poniższych wersetach apostoł Paweł przedstawił tę prawdę dotycząca naszego uświęcenia.

Że – co się tyczy poprzedniego postępowania – powinniście zrzucić z siebie starego człowieka, który ulega zepsuciu przez zwodnicze żądze; I odnowić się w duchu waszego umysłu; I przyoblec się w nowego człowieka, który jest stworzony według Boga w sprawiedliwości i w prawdziwej świętości. Ef 4,22-24

Zrzucanie starego człowieka to właśnie usuwanie zakwasu z naszego domu, natomiast przyoblekanie się w nowego to spożywanie przaśnego chleba.

Moje dzieci, które znowu w bólach rodzę, aż Chrystus w was się ukształtuje; Ga 4,19

Nieustannie nosimy w ciele umieranie Pana Jezusa, aby i życie Jezusa objawiło się w naszym ciele. 2Kor 4,10

Lecz my wszyscy, którzy z odsłoniętą twarzą patrzymy na chwałę Pana, jakby w zwierciadle, zostajemy przemienieni w ten sam obraz, z chwały w chwałę, za sprawą Ducha Pana. 2Kor 3,18

Pozostaje jeszcze do rozważenia kwestia wykluczenia z Izraela tych, którzy będą spożywać coś kwaszonego. Osobiście uważam, że najlepszym komentarzem do tego zagadnienia  oraz podsumowaniem będzie cały 5 rozdział 1 Listu do Koryntian.

Słyszy się powszechnie o nierządzie wśród was, i to takim nierządzie, o jakim nie wspomina się nawet wśród pogan, że ktoś ma żonę swego ojca. A wy wbiliście się w pychę, zamiast tak się smucić, aby został usunięty spośród was ten, kto się dopuścił tego czynu.[…]Wydajcie takiego szatanowi na zatracenie ciała, żeby duch był zbawiony w dniu Pana Jezusa. Wasze chlubienie się nie jest dobre. Czyż nie wiecie, że trochę zakwasu całe ciasto zakwasza? Usuńcie więc stary zakwas, abyście byli nowym ciastem, jako że jesteście przaśni. Chrystus bowiem, nasza Pascha, został ofiarowany za nas. Obchodźmy zatem święto nie ze starym zakwasem ani z zakwasem złośliwości i przewrotności, ale w przaśnikach szczerości i prawdy. Napisałem wam w liście, żebyście nie przestawali z rozpustnikami; Ale nie z rozpustnikami tego świata w ogóle lub chciwymi, zdziercami czy bałwochwalcami, bo inaczej musielibyście opuścić ten świat. Teraz jednak napisałem wam, żebyście nie przestawali z takim, który nazywając się bratem, jest rozpustnikiem, chciwym, bałwochwalcą, złorzeczącym, pijakiem lub zdziercą. Z takim nawet nie jadajcie. Po co mi bowiem sądzić tych, którzy są na zewnątrz? Czy wy nie sądzicie tych, którzy są wewnątrz? Tych, którzy są na zewnątrz, osądzi Bóg. Usuńcie więc złego spośród was samych. 1Kor 5,1-13

W tym pierwszym dniu będzie święte zgromadzenie, także siódmego dnia będziecie mieć święte zgromadzenie. W tych dniach nie będziecie wykonywać żadnej pracy. Będzie wam tylko wolno przygotować to, czego każdy potrzebuje do jedzenia. I będziecie obchodzić Święto Przaśników, bo w tym właśnie dniu wyprowadziłem wasze zastępy z ziemi Egiptu. Dlatego będziecie obchodzić ten dzień po wszystkie pokolenia jako ustawę wieczną Wy 12,16-17

Zostaliśmy zbawieni z łaski przez wiarę. Nie musieliśmy wykonać żadnej pracy, nie mogliśmy sobie na to w jakikolwiek sposób zasłużyć. Tak doświadczyliśmy naszego usprawiedliwienia. Ta zasada powinna towarzyszyć nam przez całe nasze chrześcijańskie życie. Całe nasze życie powinno opierać się na świętowaniu, jedzeniu  i niewykonywaniu żadnej pracy, która miałaby służyć naszemu usprawiedliwieniu.

Cóż bowiem mówi Pismo? Abraham uwierzył Bogu i zostało mu to poczytane za sprawiedliwość. A temu, kto pracuje, zapłata nie jest uznana za łaskę, ale za należność. Temu zaś, kto nie pracuje, lecz wierzy w tego, który usprawiedliwia bezbożnego, jego wiara zostaje poczytana za sprawiedliwość. Jak i Dawid mówi, że błogosławiony jest człowiek, któremu Bóg przypisze sprawiedliwość bez uczynków, mówiąc: Błogosławieni, których nieprawości są przebaczone i których grzechy są zakryte. Błogosławiony człowiek, któremu Pan nie poczyta grzechu. Rz 4,3-8

A jeśli przez łaskę, to już nie z uczynków, inaczej łaska już nie byłaby łaską. Jeśli zaś z uczynków, to już nie jest łaska, inaczej uczynek już nie byłby uczynkiem. Rz 11,6

Łaską bowiem jesteście zbawieni przez wiarę, i to nie jest z was, jest to dar Boga. Nie z uczynków, aby nikt się nie chlubił. Ef 2,8-9

To czego potrzebujemy podczas naszej drogi zbawienia – siedmiodniowego Święta Przaśników to jedzenie a nie praca. Z tej perspektywy zobaczmy 3 rozdział Listu do Galicjan.

 O głupi Galaci! Któż was omamił, abyście nie byli posłuszni prawdzie, was, przed których oczami został wymalowany Jezus Chrystus i wśród których został ukrzyżowany? Tego tylko chciałbym się od was dowiedzieć: Czy przez uczynki prawa otrzymaliście Ducha, czy przez słuchanie wiary? Tak głupi jesteście? Rozpoczęliście duchem, a teraz kończycie ciałem? Tak wiele cierpieliście na próżno, jeśli rzeczywiście na próżno? Ten więc, który udziela wam Ducha i czyni cuda wśród was, czyni to przez uczynki prawa czy przez słuchanie wiary? Ga 3,1-5

W pierwszym miesiącu, od wieczora czternastego dnia tego miesiąca do wieczora dnia dwudziestego pierwszego tego miesiąca, będziecie jeść przaśny chleb. Przez siedem dni nie znajdzie się żaden zakwas w waszych domach. Ktokolwiek bowiem będzie jadł coś kwaszonego, ta dusza zostanie wykluczona ze zgromadzenia Izraela, zarówno przybysz, jak i urodzony w tej ziemi. Nie będziecie jeść nic kwaszonego; we wszystkich waszych domach będziecie jeść przaśne chleby. Wy 12,18-20

W tych wersetach chciałbym zwrócić uwagę na inny aspekt wykluczenia spowodowanego zakwasem. Myślę, że to my sami często wykluczamy się ze społeczności z Bogiem i innymi braćmi. W momencie kiedy popełniamy grzech czujemy się niegodni i nasze sumienie nas oskarża. Wydaje nam się, że Bóg jest na nas zły. Zapominamy o tym, że Bóg patrząc na nas widzi sprawiedliwego Chrystusa niezależnie od tego czy upadliśmy czy nie. Jednak jak zwykle pozostaje jeszcze nasze subiektywne doświadczenie. Musimy rozprawić się z grzechami, które obciążają nasze sumienie, które nas oskarża i powoduje zerwanie społeczności lub utrudnia nam społeczność z Bogiem.

A jeśli chodzimy w światłości, tak jak on jest w światłości, mamy społeczność między sobą, a krew Jezusa Chrystusa, jego Syna, oczyszcza nas z wszelkiego grzechu.[…] Jeśli wyznajemy nasze grzechy, Bóg jest wierny i sprawiedliwy, aby nam przebaczyć grzechy i oczyścić nas z wszelkiej nieprawości.[…] Moje dzieci, piszę wam to, abyście nie grzeszyli. Jeśli jednak ktoś zgrzeszy, mamy orędownika u Ojca, Jezusa Chrystusa sprawiedliwego. 1J 1,7 i 9; 2,1

To o ileż bardziej krew Chrystusa, który przez Ducha wiecznego ofiarował Bogu samego siebie bez skazy, oczyści wasze sumienie z martwych uczynków, by służyć Bogu żywemu? Hbr 9,14

Wtedy Mojżesz wezwał wszystkich starszych Izraela i powiedział im: Wybierzcie i weźcie sobie baranka dla swych rodzin i zabijcie go jako paschę.  Weźmiecie też wiązkę hizopu i zanurzycie we krwi, która jest w misie, i pokropicie nadproże i oba węgary tą krwią, która jest w misie. Niech nikt z was nie wychodzi za drzwi swego domu aż do rana. PAN bowiem przejdzie, aby zabijać Egipcjan, a gdy ujrzy krew na nadprożu i na obu węgarach, PAN ominie drzwi i nie pozwoli niszczycielowi wejść do waszych domów, aby was zabić. Wy 12,21-23

W tych wersetach chciałbym zwrócić szczególną uwagę na dom i wejście do domu. Izraelici mieli pokropić nadproże i węgary krwią za pomocą hizopu a następnie wejść do domu i nie wychodzić z niego do rana. Uważam, że domem jest Chrystus i wejściem do domu również jest Chrystus. Jezus oddał za nas swoje życie i stał się drzwiami abyśmy mogli znaleźć się na nowej pozycji – w Nim.

I znaleźć się w nim, nie mając własnej sprawiedliwości, tej, która jest z prawa, ale tę, która jest przez wiarę Chrystusa, to jest sprawiedliwość z Boga przez wiarę; Flp 3,9

 

Wtedy Jezus znowu powiedział do nich: Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Ja jestem drzwiami dla owiec. […]Ja jestem drzwiami. Jeśli ktoś wejdzie przeze mnie, będzie zbawiony; wejdzie i wyjdzie, i znajdzie pastwisko. Złodziej przychodzi tylko po to, żeby kraść, zabijać i niszczyć. Ja przyszedłem, aby miały życie i aby miały je w obfitości. Ja jestem dobrym pasterzem. Dobry pasterz oddaje swoje życie za owce. J 10,7-11

W Księdze Wyjścia widzimy zabitego baranka, drzwi pokropione krwią i dom, w którym spożywane jest mięso baranka. W powyższych wersetach z Ew. Jana mamy pasterza, który oddaje swoje życie, drzwi i pastwisko na którym karmią się owce. Zobacz jak spójne są te opisy jednak nacisk kładziony jest na dwa różne aspekty. Ew. Jana jest Księgą o życiu a wersety z Księgi Wyjścia 12,21-22 kładą nacisk na krew baranka dla naszego usprawiedliwienia. Dobry pasterz i baranek to Chrystus, który oddaje życie za nas. Chrystus jest drzwiami, pastwiskiem i domem. Nasza pozycja to pozycja w Chrystusie - na pastwisku i w domu. Chrystus jest wszystkim we wszystkim!

PAN jest moim pasterzem, niczego mi nie zabraknie. Sprawia, że kładę się na zielonych pastwiskach, prowadzi mnie nad spokojne wody. Posila moją duszę, prowadzi mnie ścieżkami sprawiedliwości ze względu na swoje imię. Choćbym nawet chodził doliną cienia śmierci, zła się nie ulęknę, bo ty jesteś ze mną; twoja laska i kij pocieszają mnie. Zastawiasz przede mną stół wobec moich wrogów, namaszczasz mi głowę olejkiem, mój kielich przelewa się. Zaprawdę dobroć i miłosierdzie pójdą w ślad za mną po wszystkie dni mego życia i będę mieszkał w domu PANA przez długie czasy. Ps 23

W Chrystusie nie zabraknie Ci sprawiedliwości i życia w obfitości .

Będziecie przestrzegać tego jako ustawy dla ciebie i twoich synów aż na wieki. Kiedy wejdziecie do ziemi, którą da wam PAN, jak to obiecał, będziecie przestrzegać tego obrzędu. A gdy wasi synowie zapytają was: Co oznacza ten wasz obrzęd? Wtedy odpowiecie: To ofiara paschy PANA, który ominął domy synów Izraela w Egipcie, gdy zabijał Egipcjan, a nasze domy ocalił. Potem lud schylił się i oddał pokłon. I synowie Izraela odeszli, i uczynili, jak PAN rozkazał Mojżeszowi i Aaronowi, tak właśnie zrobili. Wy 12,24-28

Nasze usprawiedliwienie dokonało się przez wiarę w Jezusa Chrystusa, który jest nasza Pascha. Jednak nasze dalsze życie chrześcijańskie powinno być prowadzone na tej samej zasadzie wiary w Chrystusa. Tak jak Izraelici mieli przestrzegać ustawy dotyczącej Paschy na wieki tak my mamy prowadzić nasze życie chrześcijańskie w ten sam sposób jak otrzymaliśmy nasze usprawiedliwienie – przez wiarę.

Jak więc przyjęliście Pana Jezusa Chrystusa, tak w nim postępujcie; Zakorzenieni i zbudowani na nim, i utwierdzeni w wierze, jak was nauczono, obfitując w niej z dziękczynieniem. Uważajcie, żeby was ktoś nie obrócił na własną korzyść przez filozofię i próżne oszustwo, oparte na ludzkiej tradycji, na żywiołach świata, a nie na Chrystusie. Kol 2,6-8

A o północy PAN zabił wszystko, co pierworodne w ziemi Egiptu, od pierworodnego syna faraona, zasiadającego na jego tronie, aż do pierworodnego więźnia, który był w więzieniu, oraz wszystko, co pierworodne z bydła. Wstał tej nocy faraon, a z nim wszyscy jego słudzy oraz wszyscy Egipcjanie; i podniósł się w Egipcie wielki krzyk, bo nie było domu, w którym nie byłoby umarłego.

Wy 12,29-30

Jak już wspomnieliśmy w 11 rozdziale tego opracowania, pierworodni symbolizują wszystkich ludzi na ziemi. Wszyscy zgrzeszyli i wszyscy podlegają sprawiedliwemu sądowi Bożemu. Jedynym ratunkiem jest Chrystus Baranek Paschalny.

Wyjście ze świata

Pierwszym skutkiem naszego nowo narodzenia jest oddzielenie od świata czyli EXODUS. Bóg nie zbawia nas po to żebyśmy dalej pozostawali w świecie, musimy wyruszyć w podróż, w podróż do Ziemi Obiecanej.

Łaska wam i pokój od Boga Ojca i naszego Pana Jezusa Chrystusa; Który wydał samego siebie za nasze grzechy, aby nas wyrwać z obecnego złego świata według woli Boga i Ojca naszego; Któremu chwała na wieki wieków. Amen. Gal 1,3-5

Faraon wezwał Mojżesza i Aarona w nocy i powiedział: Wstańcie, wyjdźcie spośród mego ludu, wy i synowie Izraela. Idźcie i służcie PANU, jak mówiliście. Zabierzcie też swoje trzody i bydła, jak żądaliście, i idźcie. Mnie też błogosławcie. I Egipcjanie przynaglali lud, aby ich jak najszybciej wyprawić z ziemi, bo mówili: Wszyscy pomrzemy. Wziął więc lud swoje ciasto, zanim się zakwasiło, i dzieże owinięte w swoje szaty i kładli je na swoje ramionach. Wy 12,31-34

Nasze usprawiedliwienie i nowo narodzenie jest początkiem nowej drogi. Dzięki nowo narodzeniu zostajemy przeniesieni z królestwa ciemności do królestwa światłości. Nie należymy już do świata i świat będzie nas nienawidził. Jest to obiektywny fakt, który dokonał się w duchowej rzeczywistości.

Dziękując Ojcu, który nas uzdolnił do uczestnictwa w dziedzictwie świętych w światłości; Który nas wyrwał z mocy ciemności i przeniósł do królestwa swego umiłowanego Syna; Kol 1,12-13

Jeśli świat was nienawidzi, wiedzcie, że znienawidził mnie wcześniej niż was. Gdybyście byli ze świata, świat miłowałby to, co jest jego. Ponieważ jednak nie jesteście ze świata, ale ja was wybrałem ze świata, dlatego świat was nienawidzi. J 15,18-19

Ponadto Bóg nas zbawił dla konkretnego celu, dla służby. Zbawił nas abyśmy wyszli ze świata i wydali owoc. Pozostając w świecie nie możemy owocnie służyć Bogu.

Nie wy mnie wybraliście, ale ja was wybrałem i przeznaczyłem, abyście wyszli i wydali owoc, i aby wasz owoc trwał, i aby Ojciec dał wam to, o cokolwiek poprosicie go w moje imię. J 15,16

Jesteśmy bowiem jego dziełem, stworzeni w Chrystusie Jezusie do dobrych uczynków, które Bóg wcześniej przygotował, abyśmy w nich postępowali. Ef 2,10

Synowie Izraela postąpili według nakazu Mojżesza i pożyczyli od Egipcjan srebrne i złote przedmioty oraz szaty. A PAN dał ludowi łaskę w oczach Egipcjan, tak że im pożyczyli. I złupili Egipcjan. Wy 12,35-36

Wersety te zostały dokładniej omówione w rozdziale 11. Po doświadczeniu Paschy Bóg obdarowuje nas Chrystusem, który jest naszym srebrem jako odkupieniem, złotem jako Boskim życiem i szatą jako nasza sprawiedliwością.

Wyruszyli więc synowie Izraela z Ramzes do Sukkot, około sześciuset tysięcy pieszych mężczyzn, nie licząc dzieci. Wy 12,37

Z pierwszego rozdziału Księgi wyjścia dowiadujemy się, że Ramzes było miastem budowanym dla faraona, przez lud Izraela(Wy 1,11). Izraelici będąc niewolnikami budowali miasta skarby dla faraona. Następnie doświadczyli Paschy i wyszli z Ramzes  do Sukkot. Sukkot znaczy szałas(Rdz 33,17). Izraelici wyszli z niewoli i znaleźli się na pustyni gdzie mieszkali w szałasach, do czasu wejścia do Ziemi Obiecanej. Odpowiada to naszemu doświadczeniu. Najpierw byliśmy niewolnikami w królestwie szatana, następnie doświadczyliśmy zbawienia przez krew Baranka. Teraz musimy wyjść z Egiptu i stać się pielgrzymami, oczekując  Nowej Jerozolimy oraz nowych ciał.

Przez wiarę przebywał w ziemi obiecanej jak w obcej, mieszkając w namiotach z Izaakiem i Jakubem, współdziedzicami tej samej obietnicy. Oczekiwał bowiem miasta mającego fundamenty, którego budowniczym i twórcą jest Bóg.[…] Wszyscy oni umarli w wierze, nie otrzymawszy spełnienia obietnic, ale z daleka je ujrzeli, cieszyli się nimi i witali je, i wyznawali, że są obcymi i pielgrzymami na ziemi. Ci bowiem, którzy tak mówią, wyraźnie okazują, że szukają ojczyzny. Gdyby przecież wspominali tę, z której wyszli, mieliby sposobność powrócić. Teraz jednak pragną lepszej, to jest niebiańskiej. Dlatego Bóg nie wstydzi się być nazywany ich Bogiem, bo przygotował dla nich miasto. Hbr 11,9-16

Wiemy bowiem, że jeśli zostanie zniszczony ten namiot naszego ziemskiego mieszkania, to mamy budowlę od Boga, dom nie ręką uczyniony, wieczny w niebiosach. Dlatego w tym wzdychamy, pragnąc przyodziać się w nasz dom z nieba; Jeśli tylko zostaniemy znalezieni odziani, a nie nadzy. Bo my, którzy jesteśmy w tym namiocie, wzdychamy, obciążeni, ponieważ nie pragniemy być rozebrani, ale przyodziani, aby to, co śmiertelne, zostało wchłonięte przez życie. 2Kor 5,1-4

Ale szło z nimi też mnóstwo obcego ludu oraz owce i bydło, bardzo liczny dobytek. I popiekli przaśne placki z ciasta, które wynieśli z Egiptu, bo nie było zakwaszone. Ponieważ zostali wygnani z Egiptu, nie mogli zwlekać i nie przygotowali sobie też żadnej żywności. Wy 12,38-39

Izraelici wychodząc z Egiptu wychodzili ze złotem, srebrem, szatami, bydłem, licznym dobytkiem i przaśnymi plackami.  Chrystus nie tylko wyzwolił nas z niewoli do wolności ale również pobłogosławił wszelkimi duchowymi błogosławieństwami.

Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec naszego Pana Jezusa Chrystusa, który pobłogosławił nas wszelkim duchowym błogosławieństwem w miejscach niebiańskich w Chrystusie. Ef 1,3

Innym aspektem tych wersetów jest to, że musimy zabrać ze sobą wszystko co posiadamy. Niczego nie możemy pozostawić w Egipcie, ponieważ tam gdzie skarb nasz tam i serce nasze.    

A czas przebywania synów Izraela, którzy mieszkali w Egipcie, wynosił czterysta trzydzieści lat. I stało się tak, że po upływie czterystu trzydziestu lat, tego samego dnia, wszystkie zastępy PANA wyszły z ziemi Egiptu. Ta noc ma być obchodzona dla PANA, dlatego że wyprowadził ich z ziemi Egiptu. Ta noc ma być więc obchodzona dla PANA przez wszystkich synów Izraela po wszystkie ich pokolenia. Wy 12,40-42

Czterysta trzydzieści lat o okres od obietnicy danej Abrahamowi w Księdze Rodzaju 12 do wyjścia Izraela z Egiptu. Kluczem do zrozumienia tych wersetów jest trzeci rozdział Listu do Galacjan.  

Chrystus odkupił nas z przekleństwa prawa, stając się za nas przekleństwem (bo jest napisane: Przeklęty każdy, kto wisi na drzewie); Aby błogosławieństwo Abrahama w Chrystusie Jezusie przeszło na pogan i abyśmy przez wiarę otrzymali obietnicę Ducha. Bracia, mówię po ludzku: Przecież nawet zatwierdzonego testamentu człowieka nikt nie obala ani do niego nic nie dodaje. Otóż Abrahamowi i jego potomkowi zostały dane obietnice. Nie mówi: I jego potomkom, jak o wielu, ale jak o jednym: I twemu potomkowi, którym jest Chrystus. To zaś mówię: Przymierza zatwierdzonego przedtem przez Boga względem Chrystusa nie znosi prawo, które powstało czterysta trzydzieści lat później, tak aby unieważnić obietnicę. Jeśli bowiem dziedzictwo jest z prawa, to już nie z obietnicy. Lecz Bóg darował je Abrahamowi przez obietnicę. Ga 3,13-18

Wszystko czego dowiedzieliśmy się z 12 rozdziału Księgi Wyjścia wynika z obietnicy danej Abrahamowi a nie z przestrzegania prawa. Nasze odkupienie dokonane krwią Baranka i nasze nowo narodzenie jest wynikiem łaski danej nam przez Boga a nie jakichkolwiek uczynków. Nowe Przymierze jest kontynuacją obietnicy i przymierza zawartego z Abrahamem czterysta trzydzieści lat przed  nadaniem prawa na górze Synaj. Abraham i jego potomstwo przebywali w niewoli świata, w obcej ziemi  przez 430 lat aż do dnia Paschy i wyjścia z Egiptu. Widzimy, że wyjście z Egiptu nastąpiło przed nadaniem prawa i niemiało nic wspólnego z jakimikolwiek uczynkami Izraelitów.  To Bóg wyprowadził ich z Egiptu, dlatego święto ma być obchodzone na cześć Pana...„Ta noc ma być obchodzona dla PANA, dlatego że wyprowadził ich z ziemi Egiptu.”

Łaską bowiem jesteście zbawieni przez wiarę, i to nie jest z was, jest to dar Boga. Nie z uczynków, aby nikt się nie chlubił. Ef 2,8-9

I PAN powiedział do Mojżesza i Aarona: Taka jest ustawa Paschy: Żaden obcy nie będzie z niej spożywał. Każdy jednak wasz sługa nabyty za pieniądze będzie mógł z niej spożywać, jeśli tylko go obrzezacie. Cudzoziemiec i najemnik nie będą z niej spożywać. Wy 12,43-45

Przepis dotyczący Paschy mówi, że żaden obcy, cudzoziemiec i najemnik nie będzie z niej spożywać. Spożywanie Paschy to radowanie się ze zbawienia i przyjmowanie w siebie życia Bożego oraz społeczność z Bogiem. Myślę, że obcy i cudzoziemiec odnosi się do niewierzących. Żaden niewierzący nie może przyjąć w siebie życia Chrystusa i nie może cieszyć się ze zbawienia i nie może mieć społeczności z Bogiem  zanim nie zostanie pojednany z Nim, zanim nie doświadczy odkupienia i nie stanie się domownikiem Boga.

 Byliście w tamtym czasie bez Chrystusa, obcy względem społeczności Izraela i obcy przymierzom obietnicy, niemający nadziei i bez Boga na świecie. Lecz teraz w Chrystusie Jezusie wy, którzy niegdyś byliście daleko, staliście się bliscy przez krew Chrystusa.[…] I aby pojednać z Bogiem obydwu w jednym ciele przez krzyż, zgładziwszy przez niego nieprzyjaźń. A gdy przyszedł, zwiastował pokój wam, którzy byliście daleko, i tym, którzy byli bliscy. Przez niego bowiem my, obie strony, mamy przystęp w jednym Duchu do Ojca. A więc nie jesteście już więcej obcymi i przybyszami, ale współobywatelami ze świętymi i domownikami Boga; Ef 2,12-19

Natomiast najemnik, to ktoś, kto pracuje za pieniądze.

Cóż bowiem mówi Pismo? Abraham uwierzył Bogu i zostało mu to poczytane za sprawiedliwość. A temu, kto pracuje, zapłata nie jest uznana za łaskę, ale za należność. Temu zaś, kto nie pracuje, lecz wierzy w tego, który usprawiedliwia bezbożnego, jego wiara zostaje poczytana za sprawiedliwość. Rz 4,4-5

Ci, którzy mogą spożywać Paschę to ci, którzy zostali nabyci za pieniądze, ci którzy zostali wykupieni. Bóg kupił nas drogocenną krwią Baranka i teraz należymy do niego. Jesteśmy jego sługami.

Drogo bowiem zostaliście kupieni. Wysławiajcie więc Boga w waszym ciele i w waszym duchu, które należą do Boga. 1Kor 6,20

W jednym domu będzie spożywany baranek. Nie wyniesiesz z domu nic z jego mięsa i nie złamiecie jego kości. Całe zgromadzenie Izraela tak z nim postąpi. Wy 12,46-47

Kości Baranka nie mogły zostać złamane. Jest to proroctwo, które wypełniło się podczas śmierci krzyżowej Jezusa. W Starym Testamencie mamy jeszcze co najmniej dwa fragmenty, które zapowiadają to, że kości Mesjasza nie będą złamane.

On strzeże wszystkich jego kości; ani jedna z nich nie będzie złamana. Zło zabija niegodziwego i ci, którzy nienawidzą sprawiedliwego, będą zniszczeni; PAN odkupi dusze swoich sług i nie będą zniszczeni ci, którzy mu ufają. Ps 34,20-22

Psalm ten mówi nie tylko o tym, że jego kości nie będą złamane ale również o tym, że Pan odkupi dusze swoich sług!

Psy bowiem mnie osaczyły, obległa mnie zgraja złoczyńców; przebili moje ręce i nogi. Mogę policzyć wszystkie moje kości; a oni patrzą na mnie, przypatrują się. Ps 22,16-17

Wypełnieniem wersetów ze Starego Testamentu są wersety z Ew. Jana.

Przyszli więc żołnierze i połamali golenie pierwszemu i drugiemu, który z nim był ukrzyżowany. Ale gdy przyszli do Jezusa i zobaczyli, że już umarł, nie łamali mu goleni; Lecz jeden z żołnierzy przebił włócznią jego bok i natychmiast wypłynęła krew i woda. A ten, który to widział, świadczył o tym, a jego świadectwo jest prawdziwe i on wie, że mówi prawdę, abyście wy wierzyli. Stało się to bowiem, aby się wypełniło Pismo: Żadna jego kość nie będzie złamana. J 19,32-36

A jeśli jakiś cudzoziemiec będzie twoim gościem i będzie chciał obchodzić Paschę dla PANA, niech najpierw zostanie obrzezany każdy mężczyzna jego domu, a potem niech przystąpi i obchodzi ją. Wtedy będzie jak urodzony w tej ziemi. A ktokolwiek nie jest obrzezany, nie będzie z niej spożywał. Jedno prawo będzie dla urodzonego w ziemi i dla cudzoziemca, który jest gościem wśród was. Wszyscy synowie Izraela uczynili więc, jak PAN rozkazał Mojżeszowi i Aaronowi, tak właśnie uczynili. Wy 12,48-50

Obrzezanie to pozbycie się ciała, rezygnacja z samego siebie. Rezygnacja z naszej naturalnej siły i naszych naturalnych zdolności. Obrzezanie jest odpowiednikiem chrztu w Nowym Testamencie. Po tym jak zostaliśmy kupieni przez Boga, potrzebujemy zakończenia naszego starego życia. Chrzest szczegółowo omówimy podczas rozważania przejścia Izraelitów przez Morze Czerwone.

Tego samego dnia PAN wyprowadził synów Izraela z ziemi Egiptu według ich zastępów. Wy 12,51

W dwunastym rozdziale mogliśmy zobaczyć tak wiele szczegółów dotyczących naszego zbawienia. Zobaczyliśmy odkupienie przez krew, udzielenie życia Bożego oraz wyjście z niewoli. Nasze usprawiedliwienie i nowo narodzenie ma jednak jakiś cel. Jednym z celów naszego zbawienia jest wprowadzanie Królestwa Bożego jako armia Boga, dlatego Pan wyprowadził Izraelitów według ich zastępów.