Księga Wyjścia – Rozdział 6

Wtedy PAN powiedział do Mojżesza: Teraz zobaczysz, co uczynię faraonowi. Mocną ręką bowiem wypuści ich i mocną ręką wypędzi ich ze swojej ziemi. Nadto Bóg mówił do Mojżesza: Ja jestem PANEM. Objawiłem się Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi pod tym imieniem: Bóg Wszechmogący, ale z mojego imienia JEHOWA nie byłem przez nich poznany. Ustanowiłem też z nimi moje przymierze, aby dać im ziemię Kanaan, ziemię ich pielgrzymowania, w której przebywali jako obcy. Usłyszałem także jęk synów Izraela, których Egipcjanie trzymają w niewoli, i wspomniałem na moje przymierze. Dlatego powiedz synom Izraela: Ja jestem PAN, wyprowadzę was spod ciężarów Egipcjan, wyrwę was z ich niewoli i wybawię was wyciągniętym ramieniem i przez wielkie sądy. Wezmę was sobie za lud i będę wam Bogiem. Poznacie, że ja jestem PAN, wasz Bóg, który was wyprowadza spod ciężarów Egipcjan. I wprowadzę was do ziemi, którą przysiągłem dać Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi; i dam ją wam w dziedzictwo. Ja jestem PAN. Wy 6,1-8

Z jednej strony nie ma nic wspanialszego jak bycie chrześcijaninem, ale z drugiej strony powinniśmy pamiętać, że chrześcijaństwo nie jest proste, łatwe i przyjemne.(To o czym piszę w tych opracowaniach skierowane jest raczej do kościoła – dla jego wzrostu i dojrzałości.) Bycie chrześcijaninem związane jest z odrzuceniem przez świat, z zapieraniem się siebie, z miłością która wymaga płacenia ceny i z przechodzeniem rozmaitych prób. To nie są rzeczy, które są łatwe i przyjemne. Dziś ludzie mają tendencję do ukrywania prawdy, prawdy o swoim życiu. Szczególnie widoczne jest to w mediach społecznościowych gdzie  życie kreowane jest na idealne, a prawda zazwyczaj wygląda zupełnie inaczej. Myślę, że tak samo jest z chrześcijaństwem. Lubimy słuchać i czytać o nawróceniach, uzdrowienia i cudach i to oczywiście jest wspaniałe i właściwe. Jednak z drugiej strony za tym wszystkim stoi całe mnóstwo porażek i niepowodzeń o których rzadko się wspomina. Wydarzenia z rozdziału piątego musiały być dla Mojżesza bardzo ciężką próbą. Nie dość, że faraon nie wypuścił Izraela to sytuacja ludu się pogorszyła. To co możemy zobaczyć  pod koniec piątego rozdziału to szczerość Mojżesza wobec Boga. Mojżesz powiedział Bogu dokładnie to co czuł w sercu. To czego dziś potrzebujemy w kościele to szczerości między sobą nawzajem i między nami a Bogiem.

Podczas  przechodzenia prób  potrzebujemy Bożych obietnic, faktów i Bożego przymierza. To one przynoszą nam pocieszenie i wzmocnienie. Mojżesz być może całkowicie zwątpił w to, że uda mu się wyprowadzić Izraela z niewoli. Dlatego Bóg przypomniał mu o przymierzu jakie zawarł z Abrahamem.

 Gdy słońce zachodziło, głęboki sen ogarnął Abrama i oto groza wielkiej ciemności zapadła na niego. I PAN powiedział do Abrama: Wiedz o tym dobrze, że twoje potomstwo będzie przybyszem w cudzej ziemi i wezmą je w niewolę, i będzie uciskane przez czterysta lat. A ja osądzę ten naród, któremu będą służyć; a potem wyjdą stamtąd z wielkim dobytkiem.[…] Gdy słońce zaszło i nastała ciemność, oto ukazał się dymiący piec i ognista pochodnia, która przechodziła między tymi połowami zwierząt. W tym właśnie dniu PAN zawarł przymierze z Abramem, mówiąc: Twemu potomstwu dam tę ziemię, od rzeki Egiptu aż do wielkiej rzeki, rzeki Eufrat; Rdz 15,12-18

   

NOWE PRZYMIERZE

Nowe Przymierze jest kontynuacją i rozwinięciem przymierza z Abrahamem. Zarówno przymierze z Abrahamem i Nowe Przymierze są z wiary i z obietnicy. Pomiędzy nimi znajduję się przymierze prawa zawarte z Izraelem określane jako stare przymierze lub pierwsze przymierze. Stare przymierze zostało zawarte w 19 rozdziale księgi Wyjścia i trwało aż do śmierci Chrystusa na krzyżu. Warunki w starym przymierzu obowiązywały obie strony. Kiedy Izrael zachowywał prawo, Bóg im błogosławił a kiedy łamali prawo, Bóg ich karał. Stare przymierze opierało się na prawie, które jest święte(Rz 7,12), duchowe(Rz 7,14) i dobre(1Tm 1,8). Funkcją prawa jest poznanie grzechu. Pomimo tego, że prawo nie jest z wiary, kto je wypełnia przez nie będzie żyć.(Ga 3,12) Prawo wymaga od człowieka czynienia dobrych uczynków i zakazuje złych, jednak nie daje mu życia i mocy do tego. W konsekwencji nikt nie jest w stanie wypełnić prawa. Więcej o starym przymierzy będziemy mówić w rozdziale 19. Na szczęście dziś jesteśmy uczestnikami Nowego Przymierza. 

Co tak właściwie jest treścią Nowego Przymierza? Możemy wyróżnić 4 składowe Nowego Przymierza na podstawie wersetów z Jr 31,31-34, Ez 36,24-30 i Wy 6,6-8 :

1.        Odkupienie, które zawiera w sobie, pojednanie, oczyszczeni, przebaczenie, i zwycięstwo nad szatanem i światem

2.       Obdarzenie wierzących życiem i mocą do prowadzenia uświęconego życia

3.       Poznanie Boga

4.       Wprowadzenie i dziedziczenie dobrej ziemi, którą jest wszechzawierający Chrystus z całym swoim bogactwem

 

1. Odkupienie, które zawiera w sobie, pojednanie, oczyszczeni, przebaczenie, i zwycięstwo nad szatanem i światem

…uwolnię was od ciężarów nałożonych przez Egipcjan, wybawię was z ich niewoli, wykupię was uniesionym ramieniem, za sprawą wielkich sądów.  Wy 6,6b SNP

…Przebaczę bowiem ich nieprawość, a ich grzechów nigdy więcej nie wspomnę. Jr 31,34b

…I wyzwolę was od wszystkich waszych nieczystości. Ez 36,29a

Dzięki śmierci i przelaniu drogocennej krwi Chrystusa na krzyżu możemy być dziś uczestnikami „odkupienia”. Zostać „wykupionym” oznacza wyzwolenie lub uwolnienie  z niewoli poprzez zapłacenie ceny. Jak już wcześniej wspomnieliśmy grzesznicy znajdują się w niewoli szatana i świata, pod przekleństwem prawa i są zniewoleni grzechem. Dzięki odkupieniu dokonanemu przez Jezusa i przelaniu jego krwi dług winy został spłacony, grzechy zostały odpuszczone, moc szatana, przekleństwo prawa i grzech został zniszczony.

Wiedząc, że nie tym, co zniszczalne, srebrem lub złotem, zostaliście wykupieni z waszego marnego postępowania przekazanego przez ojców; Lecz drogą krwią Chrystusa jako baranka niewinnego i nieskalanego; 1P 1,18-19

To co przed krzyżem było obietnicami w momencie kiedy Chrystus na krzyży wypowiedział „Wykonało się” stało się Bożymi faktami, które możemy przyjąć przez wiarę. Boże fakty dotyczą przeszłości, dokonanego dzieła Bożego. Wymagają naszej wiary, są nieodwołalne i nie musimy na nie czekać. Żeby zastosować w naszym życiu Boży fakt najpierw musimy o nim wiedzieć. Oczywiście Boże fakty znajdują się w biblii, więc szukamy bożego faktu w słowie Bożym i wierzymy w Boży fakt. Nie możemy polegać najpierw na naszym doświadczeniu. Potrzebujemy wiary, z której będzie wynikać nasze doświadczenie. Musimy wierzyć, że jest tak jak mówi słowo Boże. Poniżej przedstawię kilka Bożych faktów.

A zostają usprawiedliwieni darmo, z jego łaski, przez odkupienie, które jest w Jezusie Chrystusie. Jego to Bóg ustanowił przebłaganiem przez wiarę w jego krew, aby okazać swoją sprawiedliwość przez odpuszczenie, w swojej cierpliwości, przedtem popełnionych grzechów; Rz 3,24-25

Jeśli bowiem, będąc nieprzyjaciółmi, zostaliśmy pojednani z Bogiem przez śmierć jego Syna, tym bardziej, będąc pojednani, będziemy ocaleni przez jego życie. Rz 5,10

Lecz teraz zostaliśmy uwolnieni od prawa , gdy umarliśmy dla tego, w czym byliśmy trzymani, abyśmy służyli Bogu w nowości ducha, a nie w starości litery. Rz 7,6

Wiedząc o tym, że nasz stary człowiek został ukrzyżowany razem z nim, aby ciało grzechu zostało zniszczone, żebyśmy już więcej nie służyli grzechowi. Kto bowiem umarł, został uwolniony od grzechu. Rz 6,6-7

Gdyż prawo Ducha życia, które jest w Jezusie Chrystusie, uwolniło mnie od prawa grzechu i śmierci. Rz 8,2

 

2. Obdarzenie wierzących życiem i mocą do prowadzenia uświęconego życia

…Wezmę was sobie za lud i będę wam Bogiem Wy 6,7a

…Włożę moje prawo w ich wnętrzu i wypisze je na ich sercach. I będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem. Jr 31,33b

…I dam wam nowe serce, i włożę nowego ducha do waszego wnętrza. Wyjmę serce kamienne z waszego ciała, a dam wam serce mięsiste. Włożę mego Ducha do waszego wnętrza i sprawię, że będziecie chodzić według moich ustaw i będziecie przestrzegać moich sądów, i wykonywać je Ez 36,26-27

… Oczyszczę was ze wszystkich waszych nieczystości i ze wszystkich waszych bożków. Ez 36,25b

Oprócz tego, że Bóg  wykupił nas swoją drogocenną krwią, przez swoją śmierć i zmartwychwstanie uwolnił także życie Boże, które może nam przekazać. Te dwa aspekty zbawienia widzimy w krwi i wodzie która wypłynęła z boku Jezusa.

za to jeden z żołnierzy przebił włócznią Jego bok i natychmiast wypłynęła krew i woda. J 19,34

Zaczynając od początku Bóg umieścił Swoje Boże, niestworzone życie w Chrystusie „W Nim było życie…” J1,4a, „Bóg dał nam życie wieczne, a to życie jest w Jego Synu. 1 J 5,11b. Kiedy Jezus chodził po Ziemi Boże życie było „zamknięte” w jego ciele. Dlatego Chrystus musiał umrzeć  aby Boże życie mogło się uwolnić i rozprzestrzenić. Chrystus jest ziarnem pszenicy, które wpadło w ziemię i obumarło  aby wydać obfity plon(J 12,24). Bóg zradza nas na nowo poprzez ożywienie naszego martwego ducha i  udzielenie nam Swojego Ducha , który jest życiem. Dzięki nowemu narodzeniu wierzący stają się dziećmi Bożymi z naturą i życiem Bożym.

 Lecz wszystkim tym, którzy go przyjęli, dał moc, aby się stali synami Bożymi, to jest tym, którzy wierzą w jego imię; Którzy są narodzeni nie z krwi ani z woli ciała, ani z woli mężczyzny, ale z Boga. J 1,12-13

Pierwsze przymierze zostało zapisane na kamiennych tablicach. Wymagało od człowieka przestrzegania prawa ale nie dawało mocy do tego. W Nowym Przymierzu nasz duch zostaje odrodzony, nasze serce mięknie, z serca kamiennego staje się sercem mięsistym i Duch Boży, który jest życiem mieszka w nas. Bóg przed Ducha wkłada w nasze wnętrze swoje prawo i wypisuje je na naszym sercu. Jakie prawo Bóg wkłada w nasze wnętrze i wypisuje na naszym sercu? Jest to prawo Ducha życia(Rz 8,2). Każdy rodzaj życia posiada swoje naturalne prawo. To prawo zawarte w każdym rodzaju życia powoduje, że istota spontanicznie wie jak żyć i jak postępować. Nie potrzebuje zewnętrznych przepisów. Psy nie potrzebują zewnętrznych przepisów, które mówią o tym, że mają szczekać, biegać i zachowywać się jak psy. To samo tyczy się nas. Prawo Ducha życia zawarte w życiu Bożym, które otrzymaliśmy przez nowonarodzenie pozwala nam spontanicznie dowiedzieć się, co jest wolą Bożą i jak podobać się Bogu. Pozwala nam na życie według Bożych standardów.      

Duch Boży który mieszka w nas jest Duchem Chrystusowym. Chrystus mieszka w nas aby być naszym życiem.  Duch umożliwia nam poznanie, doświadczanie i przeżywanie Jego życia. Bóg chce abyśmy przemieniali się na obraz Chrystusa, ponieważ Chrystus jest obrazem Boga.

Lecz wy nie jesteście w ciele, ale w Duchu, gdyż Duch Boży mieszka w was. A jeśli ktoś nie ma Ducha Chrystusa, ten do niego nie należy. Rz 8,9

Z Chrystusem jestem ukrzyżowany: żyję, ale już nie ja, lecz żyje we mnie Chrystus. A to, że teraz żyję w ciele, żyję w wierze Syna Bożego, który mnie umiłował i wydał za mnie samego siebie. Ga 2,20

Moje dzieci, które znowu w bólach rodzę, aż Chrystus w was się ukształtuje; Ga 4,19

Oczywiście to od nas zależy czy będziemy kierować się prawem Ducha życia czy ciągle będziemy wracać pod stare przymierze kierując się zewnętrznymi przepisami. To od nas zależy czy pozwolimy wzrastać Chrystusowi w nas czy nie.

 Dlatego teraz żadnego potępienia nie ma dla tych, którzy są w Jezusie Chrystusie, którzy nie postępują według ciała, ale według Ducha. Gdyż prawo Ducha życia, które jest w Jezusie Chrystusie, uwolniło mnie od prawa grzechu i śmierci. Co bowiem było niemożliwe dla prawa, w czym było ono słabe z powodu ciała, Bóg, posławszy swego Syna w podobieństwie grzesznego ciała i z powodu grzechu, potępił grzech w ciele; Aby sprawiedliwość prawa wypełniła się w nas, którzy postępujemy nie według ciała, ale według Ducha. Ci bowiem, którzy żyją według ciała, myślą o tym, co cielesne, ale ci, którzy żyją według Ducha, myślą o tym, co duchowe. Rz 8,1-5

3. Poznanie Boga

…Poznacie, że ja jestem PAN, wasz Bóg Wy 6,7b

…I nikt nie będzie już uczył swego bliźniego ani nikt swego brata, mówiąc: Poznaj PANA, bo wszyscy będą mnie znali, od najmniejszego aż do największego z nich, mówi PAN Jr 31,34a

Kolejnym błogosławieństwem jakie daje nam Nowe Przymierze to relacja i społeczność z Bogiem. Relacja ta wynika oczywiście z poprzednich dwóch podpunktów. Z odkupienia i udzielenia nam Ducha Świętego.  Nasza relacja z Bogiem jako życiowa więź po nowym narodzeniu jest nierozerwalna. Tak jak rodzinna relacja między ojcem i synem jest nierozerwalna pomimo różnych zachowań syna, syn w relacji do ojca zawsze zostanie synem. Jednak kiedy syn wyjdzie z domu społeczność miedzy ojcem i synem zostaje zerwana. W pierwszym liście Jana możemy przeczytać o społeczności z Bogiem i świętymi.

To, co widzieliśmy i słyszeliśmy, to wam zwiastujemy, abyście i wy mieli z nami społeczność, a nasza społeczność to społeczność z Ojcem i z jego Synem, Jezusem Chrystusem. A piszemy to wam, aby wasza radość była pełna. 1J 1,3-4

Nasza wieź z Bogiem jest bezwarunkowa i nierozerwalna jednak nasza społeczność z Bogiem jest warunkowa.  Pierwszym warunkiem Bożej społeczności jest wyznawanie grzechów(1J 1,5-2,2) a drugim jest miłość do Boga i braci(1J 2,3-11). Kiedy grzeszymy nasze sumienie jest obciążone i boimy się albo czujemy się nie godni mieć społeczność z Bogiem. Sami oddzielamy się od naszego Boga. Na szczęście mamy orędownika Jezusa Chrystusa, który jest przebłaganiem za nasze grzechy i kiedy wyznajemy je krew Jezusa  oczyszcza nas.

W Jeremiaszu odnośnie Nowego Przymierza czytamy: „… I nikt nie będzie już uczył swego bliźniego ani nikt swego brata, mówiąc: Poznaj PANA, bo wszyscy będą mnie znali…”  Znać Boga, trwać w Bogu i przebywać w Bogu to mieć z nim społeczność. Drugim warunkiem a zarazem wynikiem społeczności z Bogiem jest miłość do Boga i braci. Skąd możemy wiedzieć, że mamy miłość do Boga? Jeśli zachowujemy Jego słowo to w nas wypełnia się miłość Boga(1J 2,5) Skąd pochodzi to słowo? Pochodzi z naszego wnętrza.  Ojciec posłał Ducha Świętego, który uczy nas wszystkiego,

Lecz Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, on nauczy was wszystkiego i przypomni wam wszystko, co wam powiedziałem. J 14,26

Ale to namaszczenie, które otrzymaliście od niego, pozostaje w was i nie potrzebujecie, aby was ktoś uczył. Lecz jak to namaszczenie uczy was o wszystkim, a jest ono prawdziwe i nie jest kłamstwem i jak was nauczyło, tak w nim pozostaniecie. 1J 2,27

Ogólnie chodzi o to że mamy w sobie wewnętrzne uczucie, które pochodzi od Ducha Świętego co mamy robić w danej sytuacji. Kiedy jesteśmy posłuszni temu wewnętrznemu uczuciu/ głosowi zachowujemy Jego słowo. Kto zachowuje słowo miłuje Jezusa. Po tym właśnie poznajemy że mamy społeczność z Bogiem. Jednym z wyników społeczności jest radość(1J 1,4) i to również jest naszym doświadczeniem. Kiedy jesteśmy posłuszni prowadzeniu Ducha i robimy daną rzecz z prawdziwej Bożej miłości rezultatem tego jest nasza radość. Innymi słowy, jeśli pozwalamy aby życie Jezusa, który jest miłością uwolniło się z nas, doświadczymy radości.

Jezus mu odpowiedział: Jeśli ktoś mnie miłuje, będzie zachowywał moje słowo. I mój Ojciec go umiłuje, i przyjdziemy do niego, i u niego zamieszkamy. Kto mnie nie miłuje, nie zachowuje moich słów. A słowo, które słyszycie, nie jest moje, ale tego, który mnie posłał, Ojca. To wam powiedziałem, przebywając z wami.. J 14,23-25

Trwajcie we mnie, a ja w was. Jak latorośl nie może wydawać owocu sama z siebie, jeśli nie będzie trwała w winorośli, tak i wy, jeśli nie będziecie trwać we mnie. Ja jestem winoroślą, a wy jesteście latoroślami. Kto trwa we mnie, a ja w nim, ten wydaje obfity owoc, bo beze mnie nic nie możecie zrobić.[…] Jeśli będziecie trwać we mnie i moje słowa będą trwać w was, proście, o cokolwiek chcecie, a spełni się wam.[…] Jak mnie umiłował Ojciec, tak i ja was umiłowałem. Trwajcie w mojej miłości. Jeśli zachowacie moje przykazania, będziecie trwać w mojej miłości, jak i ja zachowałem przykazania mego Ojca i trwam w jego miłości. To wam powiedziałem, aby moja radość trwała w was i aby wasza radość była pełna. J,15,4-11

„Prawdziwe nauczanie namaszczenia pochodzi od Ducha Świętego; jeśli więc jesteśmy mu posłuszni i podporządkujemy się mu, sprawia ono, że nasze serce kocha Pana, jesteśmy bliżej Niego i mamy więcej społeczności z Bogiem w duchu. Do takich rezultatów prowadzi posłuszeństwo nauczaniu namaszczenia. Jeśli okazaliśmy posłuszeństwo wewnętrznemu odczuciu, lecz nie zaowocowało to wzrostem miłości do Pana ani głębszą społecznością z Bogiem, to możemy na tej podstawie osądzić, że było to nasze własne odczucie, a nie nauczanie namaszczenia. Możemy więc przy pomocy rezultatów zmierzyć i osądzić, czy nasze wewnętrzne odczucie w danej sytuacji pochodzi od nauczania namaszczenia”. Witness Lee – Doświadczenie Życia, str. 144, LSM, wydanie drugie – październik 2002r.

 

4. Wprowadzenie do i dziedziczenie dobrej ziemi, którą jest wszechzawierający Chrystus z całym swoim bogactwem

 

…I wprowadzę was do ziemi, którą przysiągłem dać Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi; i dam ją wam w dziedzictwo. Ja jestem PAN. Wy 6,8

…przyprowadzę was do waszej ziemi. Ez 36,24b

…Zamieszkacie w ziemi, którą dałem waszym ojcom Ez 36,28a

…Przywołam zboża i rozmnożę je, a nie dopuszczę do was głodu. Rozmnożę też owoc drzew i plony pól, abyście już nie znosili hańby głodu wśród narodów. Ez 36,29b-30

Mam nadzieję, że pamiętasz to uczucie radości kiedy uwierzyłeś w Pana, być może doświadczyłeś radości kiedy podczas czytania biblii, Bóg objawił ci kolejną prawdę o sobie a może doświadczasz radości za każdym razem kiedy spotykasz się ze swoimi braćmi na grupie kościoła domowego. Przypomnij sobie to uczucie radości i pomyśl, że jest coś więcej. Być może doświadczyłeś Chrystusa który jest barankiem paschalnym, manną z nieba lub żywa wodą. Ale czy wiedziałeś, że Chrystus jest także dobra ziemia Kanaan? Rozległa i przestronną ziemią, ze wszystkimi swoimi bogactwami.  Z jednej strony Chrystus żyje w nas a z drugiej strony my żyjemy w Chrystusie. Chrystus jest sferą w której żyjemy, pracujemy i  poruszamy się. 

Którym Bóg zechciał oznajmić, jakie jest wśród pogan bogactwo chwały tej tajemnicy, którą jest Chrystus w was, nadzieja chwały. Kol 1,27

Umarliście bowiem i wasze życie jest ukryte z Chrystusem w Bogu. Kol 3,3

Gdzie nie ma Greka ani Żyda, obrzezanego ani nieobrzezanego, cudzoziemca ani Scyty, niewolnika ani wolnego, ale wszystkim i we wszystkich Chrystus. Kol 3,11

Chrystus jest naszym  życiem, mądrością, sprawiedliwością, uświęceniem i odkupieniem  

Lecz gdy się Chrystus, nasze życie, ukaże, wtedy i wy razem z nim ukażecie się w chwale. Kol 3,4

Lecz wy z niego jesteście w Chrystusie Jezusie, który stał się dla nas mądrością od Boga i sprawiedliwością, i uświęceniem, i odkupieniem; 1Kor 1,30

Chrystus jest chlebem życia, światłością świata, drzwiami dla owiec, dobrym pasterzem, zmartwychwstaniem, życiem, drogą, prawdą i winoroślą.

Ja jestem tym chlebem życia. J 6,48

Jezus znowu powiedział do nich: Ja jestem światłością świata. J 8,12a

Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Ja jestem drzwiami dla owiec. J 10,7b

Ja jestem dobrym pasterzem. J 10,11a

I powiedział do niej Jezus: Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem. J 11,25a

Jezus mu odpowiedział: Ja jestem drogą, prawdą i życiem. J 14,6a

Ja jestem prawdziwą winoroślą, J 15,1

To oczywiście nie jest kompletna lista kim jest Chrystus w nas i dla nas. To czego potrzebujemy to realnego doświadczenia Chrystusa we wszystkich Jego aspektach.

Owszem, wszystko uznaję za stratę dla znakomitości poznania Chrystusa Jezusa, mojego Pana, dla którego wszystko utraciłem i uznaję to za gnój, aby zyskać Chrystusa; Flp 3,8

Do tego potrzebujemy Ducha mądrości i objawienia. Dlatego poniżej zamieszczam modlitwę Pawła.

Nie przestaję dziękować za was, czyniąc o was wzmiankę w moich modlitwach;  Prosząc, aby Bóg naszego Pana Jezusa Chrystusa, Ojciec chwały, dał wam Ducha mądrości i objawienia w poznaniu jego samego; Ażeby oświecił oczy waszego umysłu, abyście wiedzieli, czym jest nadzieja jego powołania, czym jest bogactwo chwały jego dziedzictwa w świętych; I czym jest przemożna wielkość jego mocy wobec nas, którzy wierzymy, według działania potęgi jego siły. Ef 1,16-19

…Aby ich serca były pocieszone, będąc zespolone w miłości, a to ku wszelkiemu bogactwu zupełnej pewności zrozumienia, ku poznaniu tajemnicy Boga, Ojca i Chrystusa; W którym są ukryte wszystkie skarby mądrości i poznania. Kol 2,2-3

 

I Mojżesz mówił tak do synów Izraela, ale nie usłuchali go z powodu udręki ducha i ciężkiej niewoli. Wtedy PAN powiedział do Mojżesza: Idź, powiedz faraonowi, królowi Egiptu, żeby wypuścił synów Izraela ze swej ziemi. Mojżesz zaś odpowiedział przed PANEM: Oto synowie Izraela nie posłuchali mnie, jakże więc posłucha mnie faraon? Jestem przecież nieobrzezanych warg. Wtedy PAN przemówił do Mojżesza i Aarona i dał im rozkaz dla synów Izraela i dla faraona, króla Egiptu, aby wyprowadzili synów Izraela z ziemi Egiptu. Wy 6,9-13

Mojżesz pomimo otrzymania zapewnienia od Boga w formie obietnicy i przymierza dalej potrzebował Bożego szkolenia. To co uniemożliwia nam  korzystanie  w pełni z Nowego Przymierza to niewiara i zwątpienie. Wszystkie błogosławieństwa Nowego Przymierza przyjmujemy przez wiarę. W Biblii znajdujemy tylko jeden werset, który definiuje wiarę.

 A wiara jest podstawą tego, czego się spodziewamy, i dowodem tego, czego nie widzimy. Hbr 11,1

Wiara jest podstawą spełnienia się tego wszystkiego, co jest treścią nadziei; przekonaniem o prawdziwości tego, co niewidzialne. Hbr 11,1 SNP

Możemy powiedzieć, że wiara jest jak szósty zmysł, który przekonuje nas o prawdziwości tego, co niewidzialne. Tak jak wzrok przekonuje nas o prawdziwości danego koloru a węch o tym, że coś naprawdę ma zapach, tak wiara jest przekonaniem, uzasadnieniem tego czego nie widzimy i tego na co mamy nadzieję. Tak jak funkcją naszych pięciu zmysłów jest przeniesienie do nas wszystkich obiektywnych przedmiotów, aby stały się naszym subiektywnym doświadczeniem, tak funkcją wiary jest przeniesienie do nas obiektywnej wiedzy o Bogu na nasze subiektywne doświadczenie. Tak jak patrzymy na lampę i dzięki wzrokowi mamy przekonanie o prawdziwości lampy, tak samo wiara przekonuje nas o prawdziwości tego czego się spodziewamy. Wiara urzeczywistnia w nas wszystko, co duchowe. Bez wiary wszystko co duchowe nie ma żadnego znaczenia. Wiara jest również otrzymywaniem. Kiedy wierzymy, przyjmujemy w siebie wszystko kim jest Chrystus dla nas. Na przykład Chrystus jest naszą sprawiedliwością, jeśli w to wierzymy Chrystus rzeczywiście staje się naszą sprawiedliwością w subiektywny sposób, którego możemy doświadczyć. Tak samo jest z uzdrowieniem, które możemy przyjąć przez wiarę i realnie go doświadczyć.

Lud Izraela nie posłuchał, nie uwierzył Mojżeszowi z powodu udręki ducha i ciężkiej niewoli. Powodem naszej niewiary mogą być nasze zewnętrze okoliczności w jakich się właśnie znajdujemy. Musimy jednak pamiętać, że prawdą jest to co mówi i robi Bóg a nie nasze zewnętrzne okoliczności.

Uważajcie, bracia, żeby nie było czasem w kimś z was przewrotnego serca niewiary, które by odstępowało od Boga żywego; Hbr 3,12

Kolejną rzeczą, która uniemożliwia nam czerpanie z błogosławieństw Nowego Przymierza jest zwątpienie. Mojżesz być może miał wiarę kiedy szedł do ludu Izraela jednak po tym jak nie uwierzyli, zwątpił w Bożą obietnice i dlatego powiedział Bogu: Oto synowie Izraela nie posłuchali mnie, jakże więc posłucha mnie faraon?. Niewiara Izraela z jaką spotkał się Mojżesz była niewątpliwie próbą wiary.  

Poczytujcie to sobie za największą radość, moi bracia, gdy rozmaite próby przechodzicie; Wiedząc, że doświadczenie waszej wiary wyrabia cierpliwość. Cierpliwość zaś niech dopełni swego dzieła, abyście byli doskonali i zupełni, niemający żadnych braków. A jeśli komuś z was brakuje mądrości, niech prosi Boga, który daje wszystkim obficie i bez wypominania, a będzie mu dana. Ale niech prosi z wiarą, bez powątpiewania. Kto bowiem wątpi, podobny jest do fali morskiej pędzonej przez wiatr i miotanej tu i tam. Człowiek taki niech nie myśli, że coś otrzyma od Pana. Jk 1,2-7

 

Oto naczelnicy domów ich ojców: synowie Rubena, pierworodnego Izraela: Henoch, Pallu, Chesron i Karmi. To są rodziny Rubena. Synowie Symeona: Jemuel, Jamin, Ohad, Jakin, Sochar i Szaul, syn Kananejki. To są rodziny Symeona. Oto imiona synów Lewiego według ich pokoleń: Gerszon, Kehat i Merari. A lat życia Lewiego było sto trzydzieści siedem. Synowie Gerszona: Libni i Szimei, według ich rodzin. Synowie Kehata: Amram, Ishar, Chebron i Uzziel. A lat życia Kehata było sto trzydzieści trzy. Synowie Merariego: Machli i Muszi. To są rodziny Lewiego według ich pokoleń. I Amram pojął za żonę Jokebed, swoją ciotkę, która urodziła mu Aarona i Mojżesza. A lat życia Amrama było sto trzydzieści siedem. Synowie Ishara: Korach, Nefeg i Zikri. Synowie Uzziela: Miszael, Elsafan i Sitri. I Aaron pojął za żonę Eliszebę, córkę Aminadaba, siostrę Nachszona. Ona mu urodziła Nadaba, Abihu, Eleazara i Itamara. A synowie Koracha: Assir, Elkana i Abiasaf. To są rodziny Korachitów. I Eleazar, syn Aarona, pojął za żonę jedną z córek Putiela. Ona mu urodziła Pinchasa. Oto są naczelnicy ojców Lewitów według ich rodzin. To są ci właśnie Aaron i Mojżesz, do których mówił PAN: Wyprowadźcie synów Izraela z ziemi Egiptu według ich zastępów. To oni mówili do faraona, króla Egiptu, aby wyprowadzić synów Izraela z Egiptu. To jest właśnie Mojżesz i Aaron. Wy 6,14-27

Izrael miał dwunastu synów jednak ta genealogia dochodzi tylko do trzeciego syna – Lewiego. Pokolenie Lewiego było wybranym przez Boga pokoleniem do pełnienia funkcji kapłańskie.  Celem tej genealogii jest potwierdzenie wybrania i autorytetu Mojżesza i Aarona.  Warto zauważyć, że lud Izraela miał być wyprowadzony według ich zastępów. Zastępy oznaczają armię. Oznacza to, że Izrael miał stać się Bożą armią, która ma walczyć dla Boga.

Oczywiście nie mogłem pominąć w tym miejscu znaczenia imion jako ciekawostki. Poniżej zajmijmy się linią od Lewiego do Pinechasa.

Lewi – Kehat – Amram – Aaron – Eleazar – Pinechas co kolejno oznacza:

Zjednoczyć  - Sprzymierzyć – Żołnierz – Wywyższony – Bóg jest pomocą – Zdmuchnąć Węża

W tej linii również widzimy formowanie armii. Dziś pod Nowym Przymierzem jesteśmy pojednani, zjednoczeni i sprzymierzeni z Bogiem jako kościół(2Kor 5,18) – ciało Chrystusa(1Kor 10,17), składające się z wielu żołnierzy tworzących armie. Opierając  się na mocy zmartwychwstania i wniebowstąpienia Chrystusa(Flp 2,9-11). Mają za sobą potężnego Boga(Rz 8,31) aby niszczyć dzieła diabła – starodawnego węża.