Księga Wyjścia – Rozdział 11

Dziesiąta plaga – śmierć pierworodnych

I PAN powiedział do Mojżesza: Sprowadzę jeszcze jedną plagę na faraona i na Egipt, potem wypuści was stąd. A gdy was wypuści, całkowicie was stąd wypędzi. Powiedz teraz do uszu ludu, aby każdy mężczyzna pożyczył od swego sąsiada i każda kobieta od swej sąsiadki srebrne i złote przedmioty. A PAN dał ludowi łaskę w oczach Egipcjan. Mojżesz także był bardzo wielkim mężem w ziemi Egiptu w oczach sług faraona i w oczach ludu. Wy 11,1-3

Rozdział jedenasty zapowiada ostatnią plagę, którą jest śmierć pierworodnych. Zapowiada również złupienie Egiptu przez Izraelitów. Temat ten został już po części poruszony pod koniec rozdziału trzeciego.  Wypełnienie tych wersetów ma miejsce w rozdziale 12.

Ale każda kobieta pożyczy od swojej sąsiadki i od tej, która u niej przebywa, srebrne i złote przedmioty oraz szaty. Włożycie je na waszych synów i na wasze córki i złupicie Egipt. Wy 3,22

Synowie Izraela postąpili według nakazu Mojżesza i pożyczyli od Egipcjan srebrne i złote przedmioty oraz szaty. A PAN dał ludowi łaskę w oczach Egipcjan, tak że im pożyczyli. I złupili Egipcjan. Wy 12,35-36

Ostatnia plaga zapowiada sąd nad szatanem i jego królestwem ciemności. Jednakże wynikiem tej plagi było również uwolnienie Izraela z niewoli i wyjście ludu Bożego ze srebrem, złotem i szatami. Szatan, grzech i świat został osądzony dwa tysiące lat temu na krzyżu i dzięki temu dziś mamy możliwość być uczestnikami srebra, złota i szat. Jezus na krzyżu nie tylko wyzwolił nas z pod władzy szatana ale również stał się dla nas odkupieniem, życiem wiecznym i sprawiedliwością. Nie chodzi tu o to, że w momencie śmierci Jezus stał się odkupieniem, życiem i sprawiedliwością ale o to, że w momencie śmierci odkupienie, życie i sprawiedliwość stały się dla nas dostępne. W momencie, w którym uwierzymy otrzymujemy odkupienie, życie wieczne i sprawiedliwość Chrystusa. Tak jak Izraelici po spożyciu Paschy wyszli z Egiptu ze srebrem, złotem i szatami tak my rodząc się na nowo wchodzimy w nowe życie z odkupieniem, życiem i sprawiedliwością Jezusa. Podobny obraz widzimy w księdze Rodzaju, gdzie sługa – Duch Święty obdarowuje przyszłą żonę Izaaka – Kościół, srebrem, złotem i szatami.

Następnie ów sługa wyjął srebrne i złote klejnoty, i szaty i oddał je Rebece. Rdz 24,53

Wyjście z Egiptu związane jest ze śmiercią pierworodnych oraz paschą, której centralnym punktem jest baranek. Paschę w szczegółowy sposób omówimy w rozdziale 12.  W Księdze Wyjścia srebro, złoto i szaty związane są z Barankiem a w Księdze Rodzaju z Oblubienica.  Natomiast połączenie Baranka i Oblubienicy widzimy w Objawieniu.

Cieszmy się i radujmy, i oddajmy mu chwałę, bo nadeszło wesele Baranka, a jego małżonka się przygotowała. I dano jej ubrać się w bisior czysty i lśniący, bo bisior to sprawiedliwość świętych. Obj 19,7-8

…Chodź tutaj, pokażę ci oblubienicę, małżonkę Baranka. I przeniósł mnie w duchu na górę wielką i wysoką, i pokazał mi wielkie miasto, święte Jeruzalem, zstępujące z nieba od Boga; Obj 21,9b-10

Warto również zauważyć, że Oblubienica przyodziała się w szaty a miasto Nowa Jeruzalem składa się ze złota, pereł i drogich kamieni ale nie ma w nim już srebra. Jak już wcześniej wspomnieliśmy srebro symbolizuje odkupienie. Odkupienie polega na poradzeniu sobie z grzechem. Ponieważ jest grzech jest również potrzeba odkupienia. W nowej Jerozolimie nie będzie już grzechu więc nie będzie srebra – potrzeby odkupienia.  Złoto symbolizuje Boską naturę, która otrzymujemy wraz z Boskim życiem. Na krzyżu Jezus uwolnił swojego Ducha jako Ducha życia, z którego my dziś możemy narodzić się na nowo i który staje się naszym życiem wiecznym. Szaty symbolizują sprawiedliwość Chrystusa, którą również otrzymaliśmy od Boga. Jezus jest sprawiedliwością, w która ubieramy się jak w ubranie.

Tak więc jeśli ktoś jest w Chrystusie, nowym jest stworzeniem; to, co stare, przeminęło, oto wszystko stało się nowe. A wszystko to jest z Boga(złoto z którego zostaliśmy zrodzeni i które otrzymaliśmy), który nas pojednał ze sobą przez Jezusa Chrystusa i dał nam służbę pojednania. Bóg bowiem był w Chrystusie, jednając świat z samym sobą, nie poczytując ludziom ich grzechów, i nam powierzył to słowo pojednania. Tak więc w miejsce Chrystusa sprawujemy poselstwo, tak jakby Bóg upominał was przez nas. W miejsce Chrystusa prosimy: Pojednajcie się z Bogiem.(srebro czyli odkupienie, które zawiera w sobie pojednanie i zgładzenie grzechów) On bowiem tego, który nie znał grzechu, za nas grzechem uczynił, abyśmy w nim stali się sprawiedliwością Bożą.(szata sprawiedliwości dzięki, której jesteśmy sprawiedliwością Bożą) 2 Kor 5,17-21

Podsumowując po naszym nowo narodzeniu Bóg obdarowuje nas Chrystusem, który jest naszym srebrem jako odkupieniem, złotem jako Boskim życiem i szatą jako nasza sprawiedliwością.

Wtedy Mojżesz powiedział: Tak mówi PAN: O północy przejdę przez Egipt. I umrze wszystko, co pierworodne w ziemi Egiptu, od pierworodnego syna faraona, który miał zasiadać na jego tronie, aż do pierworodnego niewolnicy, która jest przy żarnach, i wszelkie pierworodne bydła. I będzie wielki krzyk w całej ziemi Egiptu, jakiego nigdy przedtem nie było i jakiego potem nie będzie. Ale na nikogo z synów Izraela pies nie ruszy swym językiem, ani na człowieka, ani na bydlę, abyście wiedzieli, że PAN uczynił różnicę między Egipcjanami a Izraelem. I przyjdą do mnie wszyscy twoi słudzy, i będą mi się kłaniać, mówiąc: Wyjdź ty i cały lud, który jest pod twoim przywództwem. Potem wyjdę. I wyszedł od faraona z wielkim gniewem. PAN powiedział do Mojżesza: Faraon nie posłucha was, aby mnożyły się moje cuda w ziemi Egiptu. Mojżesz i Aaron czynili więc te wszystkie cuda przed faraonem. Lecz PAN zatwardził serce faraona i ten nie wypuścił synów Izraela ze swojej ziemi. Wy 11,4-10

Śmierć pierworodnych ujawnia nam konsekwencje grzechu oraz przynależności do królestwa szatana. Karą za grzech jest śmierć. Umrzeć miało wszystko co pierworodne w Egipcie bez wyjątku. Musimy sobie odpowiedzieć o jaką śmierć tutaj chodzi, kogo dotyczy ta śmierć i co oznaczają pierworodni. W Biblii możemy wyróżnić dwa rodzaje śmierci. Biblia mówi nam o śmierci pierwszej i śmierci drugiej. Śmierć pierwsza dotyczy śmierci przed zmartwychwstaniem a śmierć druga dotyczy śmierci wiecznej po zmartwychwstaniu.

Śmierć pochodzi z grzechu, gdyby nie grzech nie byłoby śmierci(Rz 5,12; J 1,15; 1Kor 15,55-56). Śmierć ma moc, którą kieruje szatan(Hbr 2,14) oraz zdolność do zwyciężania(1 Kor 15,55) i panowania(Rz 5,14). Zazwyczaj śmierć kojarzy nam się ze śmiercią naszego fizycznego ciała jednak temat śmierci w biblii jest bardziej rozbudowany. Zobaczmy jak śmierć wpływa na człowieka, który składa się z ducha, duszy i ciała, ponieważ śmierć dotyczy wszystkich tych trzech aspektów człowieka.

Czasem spotykamy się z takim określeniem jak śmierć duchowa, jest to nic innego jak śmierć naszego ducha spowodowana naszymi przewinieniami i grzechami(Ef 2,1). Prawda jest taka, że rodzimy się by umierać. Pierwsza śmierć jest śmiercią postępową i zaczyna się od naszego ducha. Możemy to zobaczyć na przykładzie Adama.

I rozkazał PAN Bóg człowiekowi: Możesz jeść do woli z każdego drzewa ogrodu; Ale z drzewa poznania dobra i zła jeść nie będziesz, bo tego dnia, kiedy zjesz z niego, na pewno umrzesz .Rdz 2,16-17

Czy w dniu, w którym Adam zjadł z drzewa poznania dobra i zła jego ciało umarło? Nie, umarł jego duch, który utracił swoje pierwotne funkcje. Adam stracił zdolność społeczności z Bogiem, został odcięty od Boga. Wiemy,  że jego ciało umarło dopiero 930 lat później.  Innym przykładem potwierdzającym śmierć naszego ducha jest werset z Ew. Mateusza.

Ale Jezus mu odpowiedział: Pójdź za mną, a umarli niech grzebią swoich umarłych. Mt  8,22

W tym wersecie widzimy dwa rodzaje ludzi martwych. Pierwsi są ludźmi martwymi duchowo ponieważ mogą wykonywać pewne czynności  a drudzy są martwi fizycznie. Pomimo tego, że ciało może żyć, dla Boga jesteśmy martwi jeśli nasz duch jest martwy. Poniżej możemy zobaczyć inne przykłady z biblii, które dotyczą śmierci ducha.

Ten mój syn bowiem był martwy, a znowu żyje, zaginął, a został znaleziony. I zaczęli się weselić. Łk 15,24

Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Kto słucha mego słowa i wierzy temu, który mnie posłał, ma życie wieczne i nie będzie potępiony, ale przeszedł ze śmierci do życia. Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Nadchodzi godzina, i teraz jest, gdy umarli usłyszą głos Syna Bożego, a ci, którzy usłyszą, będą żyć. J 5,24-25

I was, gdy byliście umarłymi w grzechach i w nieobrzezaniu waszego ciała, razem z nim ożywił, przebaczając wam wszystkie grzechy; Kol 2,13

Lecz ta, która oddaje się rozkoszom, jest martwa, chociaż żyje. 1 Tm 5,6

Kolejnym aspektem śmierci jest śmierć ciała. Jest to widoczny aspekt śmierci w odróżnieniu od  śmierci ducha, której nie widzimy fizycznie. Wracając do przykładu Adama w drugim rozdziale Adam umarł duchowo jednak w rozdziale piątym umarł fizycznie.

A tak wszystkich dni, które żył Adam, było dziewięćset trzydzieści lat i umarł. Rdz 5,5

Myślę, że śmierć ciała jest na tyle zrozumiała, że nie wymaga więcej komentarza. Rozpatrując śmierć jako oddzielenie, możemy powiedzieć, że śmierć ducha jest oddzieleniem od Boga a śmierć ciała jest oddzieleniem od świata materialnego.  Jednak co dzieje się z ludzką duszą po śmierci? Myślę, że temat tego co dzieje się z człowiekiem po śmierci a między zmartwychwstaniem jest wciąż niezrozumiały w kościele i zawiera dużo błędnych koncepcji. Dlatego potrzebujemy dokładniej zgłębić ten temat. Celem tego studium jest wywołać w wierzących dwie reakcje. Jedną z nich jest oddanie chwały Bogu i doświadczenie radości ze zbawienia jakie mamy w Chrystusie. Drugą reakcją jest wywołanie Bożego smutku i troski o osoby nie zbawione, w celu podjęcia konkretnych działań przyczyniających się do ich zbawienia.

Po śmierci fizycznej dusza(i duch) ludzka trafia do miejsca, które biblia nazywa Hadesem w NT lub szeolem w ST . Hades/szeol w biblii w zależności od miejsca jest różnie tłumaczony. Najczęściej jako grób, piekło, otchłań lub kraina umarłych. Dla mnie najwłaściwszym określeniem na Hades lub szeol jest kraina umarłych. Poniżej zamieszczam wybrane wersety, w których występuje słowo szeol.

Jeśli przydarzy mu się nieszczęście na drodze, którą pójdziecie, w żalu doprowadzicie mnie, osiwiałego, do grobu(szeolu). Rdz 42,38b

PAN zabija i ożywia, wprowadza do grobu(szeolu) i wyprowadza. 1 Sm 2,6

Jak obłok się rozchodzi i przemija, tak ten, kto zstępuje do grobu(szeolu), nie wraca. Hi 7,9

Zstąpią do zasuw grobu(szeolu), gdy razem odpoczniemy w prochu. Hi 17,16

Spędzają swoje dni w dobrobycie, a w mgnieniu oka zstępują do grobu(szeolu). Hi 21,13

 Jak susza i upał trawią wody śniegu, tak grób(szeol) trawi grzeszników. Hi 24,19

Nie zostawisz bowiem mojej duszy w piekle(szeolu)  ani nie dopuścisz swemu Świętemu doznać zniszczenia. Ps 16,10

PANIE, niech nie doznam wstydu, skoro cię wzywam; niech niegodziwi się wstydzą i zamilkną w grobie(szeolu). Ps 31,17

Jej nogi zstępują do śmierci, jej kroki prowadzą do piekła(szeolu). Prz 5,5

Mówiłem, gdy skrócono moje dni: Zejdę do bram grobu(szeolu), zostanę pozbawiony reszty swoich lat. Iz 38,10

One także zstąpiły z nim do piekła(szeolu), do zabitych mieczem, którzy byli jego ramieniem i którzy mieszkali w jego cieniu wśród narodów. Ez 31,17

W krainie umarłych możemy wyróżnić dwie sekcje lub części. Do jednej z nich trafiają ludzie niezbawieni a do drugiej ludzie zbawieni. Część do której trafiają ludzie zbawieni biblia w niektórych miejscach nazywa rajem lub łonem Abrahama. W tym rozdziale nie będziemy szczegółowo zajmować się tą częścią Hadesu jednak wato prześledzić te wersety: Łk23,43; Dz2,24-34; Mt12,40; 2Kor12,3-4. Jest to miejsce do którego trafił żebrak z szesnastego rozdziału Ew. Łukasza.

Był pewien bogaty człowiek, który ubierał się w purpurę i bisior i wystawnie ucztował każdego dnia. Był też pewien żebrak, imieniem Łazarz, który leżał u jego wrót owrzodziały; Pragnął on nasycić się okruchami, które spadały ze stołu bogacza. Nadto i psy przychodziły i lizały jego wrzody. I umarł żebrak, i został zaniesiony przez aniołów na łono Abrahama. Umarł też bogacz i został pogrzebany. A będąc w piekle(hadesie) i cierpiąc męki, podniósł oczy i ujrzał z daleka Abrahama i Łazarza na jego łonie. Wtedy zawołał: Ojcze Abrahamie, zmiłuj się nade mną i poślij Łazarza, aby umoczył koniec swego palca w wodzie i ochłodził mi język, bo cierpię męki w tym płomieniu. I powiedział Abraham: Synu, wspomnij, że za życia odebrałeś swoje dobro, podobnie jak Łazarz zło. A teraz on doznaje pociechy, a ty cierpisz męki. I oprócz tego wszystkiego między nami a wami jest utwierdzona wielka przepaść, aby ci, którzy chcą stąd przejść do was, nie mogli, ani stamtąd przejść do nas. Łk 16,23

Bogacz po śmierci natomiast trafił do innej części Hadesu, w której cierpiał męki. Zauważ, że w Hadesie człowiek nie posiada ciała więc nie mogą to być męki fizyczne. Męki związane są z płomieniem, który może ugasić tylko woda. Niestety po śmierci fizycznej w Hadesie nie ma już dostępu do wody. Dostęp do wody jest dla każdego człowieka ograniczony czasowo, oferta na wodę jest dostępna dopóki człowiek żyje. Tą woda oczywiście jest sam Chrystus. Każdy to umiera bez przyjęcia w siebie Chrystusa trafia do miejsca bez Chrystusa. Ponieważ duch niewierzących jest martwy odcięty od Boga a jego ciało leży w grobie odcięte od świata fizycznego, w hadesie cierpienie będzie związane z sumieniem, umysłem, emocjami i wolą. Wyobraź sobie stan w którym dowiadujesz się prawdy, twoje sumienie cię oskarża i masz wyrzuty sumienia jak na kacu w niedzielny poranek po grubej imprezie, myśli kłębią się w głowie a to powoduje strach i przerażenie. Chodź chciałbyś zmienić decyzję odnośnie twojego życia jest już za późno… Jesteś w miejscu gdzie nie ma już krwi Chrystusa, która oczyści twoje sumienie; nie ma Chrystusa który jest miłością dlatego towarzyszy ci strach; nie ma Chrystusa, który jest światłością dlatego panuje ciemność; nie ma Chrystusa, który jest mądrością dlatego już nic nie zaplanujesz i niczego mądrego nie wymyślisz; nie ma Chrystusa, który jest żywą woda, która jest prawdziwym życiem; nie ma Chrystusa, który jest zmartwychwstaniem dlatego już nigdy nie zmartwychwstaniesz do życia. Cóż za przerażająca wizja a to dopiero wstęp, przedsmak przed zmartwychwstaniem ku hańbie i wiecznej pogardzie, sądem przed białym tronem i drugą śmiercią, którą jest jezioro ognia.

Wszystko, cokolwiek twoja ręka postanowi czynić, czyń z całej swojej siły; nie ma bowiem żadnej pracy ani zamysłu, ani wiedzy, ani mądrości w grobie(szeolu), do którego zmierzasz. Kaz 9,10

A wielu z tych, którzy śpią w prochu ziemi, obudzi się, jedni do życia wiecznego, a drudzy ku hańbie i wiecznej pogardzie. Dn 12,2(zauważ, że to ciało śpi w prochu ziemi a nie dusza)

Nie dziwcie się temu, bo nadchodzi godzina, w której wszyscy, którzy są w grobach, usłyszą jego głos; I ci, którzy dobrze czynili, wyjdą na zmartwychwstanie do życia, ale ci, którzy źle czynili, na zmartwychwstanie na potępienie. J 5,28-29

A diabeł, który ich zwodził, został wrzucony do jeziora ognia i siarki, gdzie jest bestia i fałszywy prorok. I będą męczeni we dnie i w nocy na wieki wieków. I zobaczyłem wielki biały tron i zasiadającego na nim, sprzed którego oblicza uciekła ziemia i niebo, i nie znaleziono dla nich miejsca. I zobaczyłem umarłych, wielkich i małych, stojących przed Bogiem, i otwarto księgi. Otwarto też inną księgę, księgę życia. I osądzeni zostali umarli według tego, co było napisane w księgach, to znaczy według ich uczynków. I wydało morze umarłych, którzy w nim byli, również śmierć i piekło(hades) wydały umarłych, którzy w nich byli. I zostali osądzeni, każdy według swoich uczynków. A śmierć i piekło(hades) zostały wrzucone do jeziora ognia. To jest druga śmierć. I jeśli się ktoś nie znalazł zapisany w księdze życia, został wrzucony do jeziora ognia. Obj 20,10-15

Podsumowując pierwsza śmierć jest postępowa i zaczyna się od śmierci ducha, następnie umiera ciało i kończy się cierpieniem śmierci duszy i ducha w Hadesie. Natomiast druga śmierć dotyczy całej niewierzącej osoby,(jego ducha, duszy i ciała) która zostaje wrzucona do jeziora ognia na wieki.

A dym ich męki wznosi się na wieki wieków i nie zaznają odpoczynku we dnie i w nocy ci, którzy oddają pokłon bestii i jej wizerunkowi, i ten, kto przyjmuje znamię jej imienia. Obj 14,11

Z powyższego wersetu dowiadujemy się również, że w jeziorze ognia nie będzie odpoczynku, ponieważ tym, który daje odpoczynek jest Jezus(Mt 11,28).  Wyobraź sobie wieczność, w której nie będzie odpoczynku fizycznego i psychicznego.

Myślę, że odpowiedzieliśmy sobie na pytanie czym jest pierwsza i druga śmierć. Teraz pozostaje nam odpowiedzieć na pytanie, kim są pierworodni, którzy podlegają śmierci. Odpowiedź jest dość prosta ponieważ, pierworodni reprezentują wszystkich ludzi na Ziemi. Wszystkich, potomków Adama. Ponieważ wszyscy ludzie należą do jednego, pierwszego, zbiorowego człowieka jakim jest Adam. Rodzimy się w Adamie i podlegamy pierwszej śmierci, jeśli umieramy w Adamie to podlegamy także drugiej śmierci. Jedynym rozwiązaniem jest znaleźć się w drugim zbiorowym człowieku którym jest Chrystus.

Tak też jest napisane: Stał się pierwszy człowiek, Adam, duszą żyjącą, a ostatni Adam duchem ożywiającym. Jednak pierwsze nie jest to, co duchowe, ale to, co cielesne, potem duchowe. Pierwszy człowiek z ziemi – ziemski, drugi człowiek – sam Pan z nieba. 1Kor 15,45-47

I znaleźć się w nim, nie mając własnej sprawiedliwości, tej, która jest z prawa, ale tę, która jest przez wiarę Chrystusa, to jest sprawiedliwość z Boga przez wiarę; Flp 3,9

Innymi słowy jesteśmy pierworodnymi w Adamie, urodzonymi w Egipcie, którzy zasługują na śmierć. Bóg jednak zaplanował dla nas rozwiązanie jakim jest doświadczenie Paschy. Opis paschy jest obrazem naszego doświadczenia usprawiedliwienia i nowo narodzenia ale o tym będziemy szczegółowo mówić w kolejnym rozdziale.